Helena Bonham Carter: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k WPCleaner v1.37 - Link naar doorverwijspagina aangepast. Help mee! - James Ivory
→‎Carrière: schreeuwerd
Regel 37:
In 2001 was Bonham Carter onder een laag make-up als de [[chimpansee]] Ari te zien in [[Tim Burton]]s remake van ''[[Planet of the Apes (2001)|Planet of the Apes]]''. Ook speelde ze in de daaropvolgende films van Burton, met wie ze inmiddels een relatie had gekregen. Ze had kleine rollen in ''Big Fish'' en ''[[Charlie and the Chocolate Factory (film)|Charlie and the Chocolate Factory]]'' en was tevens te horen in Burtons animatiefilm ''Corpse Bride'', samen met een andere vaste acteur van Burton, [[Johnny Depp]]. In 2007 speelde ze de slechte ''[[Bellatrix van Detta]]'' in de vijfde Harry Potterfilm (''[[Harry Potter en de Orde van de Feniks (film)|Harry Potter en de Orde van de Feniks]]'') en de zesde hiervan, ''[[Harry Potter en de Halfbloed Prins (film)|Harry Potter en de Halfbloed Prins]]'', ze acteerde ook als "[[Bellatrix van Detta]]" in de twee laatste Harry Potterfilms, namelijk "[[Harry Potter en de Relieken van de Dood deel 1]] en [[Harry Potter en de Relieken van de Dood deel 2|deel 2]], ook speelde Carter Mrs. Lovett in nog een Tim Burton film: [[Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street (2007)|Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street]]. Carter speelde de verliefde handlanger van Sweeney Todd ([[Johnny Depp]]). De film won twee [[Golden Globe]]s.
 
Ook in de film [[Alice in Wonderland (2010)|Alice in Wonderland]] uit 2010 speelde ze samen met Johnny Depp. In deze film speelde ze de Rode Koningin die schreeuwend bevelen uitdeelt en voortdurend mensen laat onthoofden; eerder speelde ze tot twee keer toe een rol ([[Anna Boleyn]] en [[Jane Grey]]) waarin ze zelf het slachtoffer van een onthoofding werd.
 
Eveneens in 2010 speelde ze in [[The King's Speech]] de rol van [[Elizabeth Bowes-Lyon]], de vrouw van koning [[George VI van het Verenigd Koninkrijk|George VI]] (vertolkt door [[Colin Firth]]). Deze film kreeg in 2011 vier Oscars, waaronder die voor Beste film.