Kloostermop: verschil tussen versies

Nadat de [[Romeinse Rijk|Romeinen]] begin van de 5e eeuw verdwenen uit de Nederlanden, verdween daarmee ook de baksteennijverheid. In de eeuwen hierna was er minder behoefte aan steen als bouwmateriaal en werd vooral hout, leem, riet en zoden gebruikt. In de loop van de Middeleeuwen ontstond meer behoefte aan hardere materialen. De voorheen uit het buitenland aangevoerde natuursteen kon niet meer aan de eis voldoen. De [[Kloosters in Friesland|Friese kloosterorden]], die contact hadden met het verre [[Italië]] waar de baksteentechniek bewaard was gebleven, herintroduceerden de technologie begin 12e eeuw. De [[zeeklei]] die in Friesland gebruikt werd als grondstof, vereiste echter een ander bakprocedé. Naar waarschijnlijkheid hebben de Friese monniken dat procedé zelf ontwikkeld.<ref>Gast, C.D. (1996) ''Van kloostermop tot straatklinker : een beknopt overzicht van de baksteennijverheid in Wageningen'', Wageningen: Gemeentearchief Wageningen. ISBN 90-75609-02-7</ref>. Van hieruit zou het tot de 13e eeuw duren voordat de techniek zich over Nederland verspreidde.