Torii: verschil tussen versies

Aanvankelijk ging het om een eenvoudige constructie van drie ongeverfde ronde houten balken in de vorm van een Griekse π (pi): 2 rechtstaande balken (de ''hashira'' (柱)<ref>Hashira vinden we ook terug in Hashira-e (柱絵) of pilaarprent, een verlengde versie van een [[ukiyo-e]]. Ze meet 73 bij 13 cm, een moeilijk formaat om te schilderen.</ref>) met daar bovenopdaarbovenop een horizontale balk (de ''kasagi'', 笠木) en een extra horizontale steunbalk (de ''nuki'', 貫)<ref>Dit vinden we ook terug in kendo als nuki-waza (抜き技), waar het een techniek is om de aanval van de tegenstander te ontwijken.</ref>, net onder de kasagi. Deze oorspronkelijke vorm bleef bewaard, maar latere modellen zijn meestal ingewikkelder, met steunbalken en decoratieve elementen. Bij de recentere torii werd de kasagi verstevigd door een tweede verticale balk, de shimagi (島木), welke aan elkaar gehecht zijn. Traditionele torii worden gemaakt van hout. Ze blijven onversierd of worden vermiljoen of zwart geschilderd. Vandaag vindt men ook torii in staal, roestvrij staal, steen en cement.

EénEen van die verklaringen (naar de letterlijke vertaling van 鶏居, 'bird perch') stelt dat de torii de stok uitbeeldt waarop de haan gaat zitten die met zijn gekraai de zon oproept. Gelovigen die onder de torii doorlopen verlaten het rijk van de nacht en gaan naar het licht. Daarna klappen ze in de handen, niet om de aandacht van de goden te trekken, maar eerder om de haan na te bootsen die bij het kraaien met zijn vleugels slaat.