Pixies: verschil tussen versies

De '''Pixies''' is een [[Verenigde Staten|Amerikaanse]] [[alternatieve rock]]groep uit [[Boston]]. De groep werd in 1986 opgericht door leadzanger en gitarist [[Black Francis]], leadgitarist [[Joey Santiago]], bassiste en zangeres [[Kim Deal]] en drummer [[David Lovering]]. Na het uitbrengen van vier invloedrijke studioalbums werd de groep in 1993 opgeheven. In 2004 kwam de groep terugweer bij elkaar. Kim Deal stapte in 2013 uit de groep; later dat jaar werd het nieuwste studioalbum in 23 jaar uitgebracht.

De muziekstijl van de Pixies wordt omgeschreven als een innovatieve combinatie van [[punk (muziek)|punk]]-, [[indie (muziek)|indie]]- en [[surf]]rock met een extreme ''luid-zacht-luid''-dynamiek, vlijmscherpe gitaarpartijen en cryptische teksten. Hoewel de verkoopcijfers van hun albums bescheiden bleven worden ze één van de meest invloedrijke alternatieve rockgroepen van de jaren 80 genoemd, met name in [[grunge]]- en indiekringen.<ref name=allmusic>{{en}} {{Citeer web |url=http://www.allmusic.com/artist/pixies-mn0000895136/biography |titel=Pixies | Biography & History |auteur=Thomas Erlewine |uitgever=AllMusic |datum= |bezochtdatum=6 januari 2016}}</ref>

In 1986 verlieten Black Francis (echte naam: Charles Thompson) en Joey Santiago de [[Universiteit van Massachusetts]] om een band op te richten. In de ''Boston Phoenix'' plaatsten ze een advertentie voor een bassist die hield van [[Hüsker Dü]] en [[Peter, Paul and Mary]], waarop Kim Deal reageerde. Via Deals echtgenoot kwamen ze in contact met drummer David Lovering. Het kwartet noemde zichzelf de Pixies, een woord dat Santiago had uitgekozen na willekeurig door een woordenboek te bladeren.<ref name=allmusic></ref>

Al vroeg in hun bestaan kregen dekreeg Pixies een aanzoek om de optredens van [[Throwing Muses]] te ondersteunen. Tijdens een concert werden ze ontdekt door manager Gary Smith, die de groep uitnodigde voor een opnamesessie. In maart 1987 nam de groep in drie dagen achttien nummers op. Deze demo, ''The Purple Tape'', kwam in de handen van het Britse platenlabel [[4AD]], dat in september 1987 acht nummers van de demo compileerde op de EP ''[[Come on Pilgrim]]''. Hierop doken dedook Pixies de studio in voor hunhaar eerste echte studioalbum, ''[[Surfer Rosa]]'', geproduceerd door [[Steve Albini]]. Het album werd uitgebracht in de lente van 1988, ontving enthousiaste recensies van de Britse muziekpers en werd een hit op de Amerikaanse collegecampussen.<ref name=allmusic></ref> De groep oversteeg zelfs hun hoofdact Throwing Muses in populariteit, waarna de groepen van rol wisselden.<ref name=rs>{{en}} {{Citeer web |url=http://www.rollingstone.com/music/artists/pixies/biography |titel=Pixies Biography |auteur= |uitgever=Rolling Stone |datum= |bezochtdatum=6 januari 2016}}</ref> Ook in Nederland werd de groep met open armen ontvangen; Francis zou later zeggen dat Nederland de eerste plek was waar de Pixies doorbraken.<ref>{{en}} {{Citeer web |url=http://www.thesun.co.uk/sol/homepage/showbiz/sftw/262924/I-cant-give-people-the-Pixies.html |titel= 'I can't give people the Pixies' |auteur=Simon Cosyns |uitgever=the Sun |datum=7 september 2007 |bezochtdatum=6 januari 2016}}</ref>

De Pixies tekendentekende een contract bij [[Elektra Records]] en dokendook met hun nieuwe vaste producent [[Gil Norton]] de studio in voor hunhaar tweede studioalbum, ''[[Doolittle (album)|Doolittle]]''. Tijdens de opnames ontstonden de eerste moeilijkheden tussen Francis en Deal; Francis bleef altijd het creatieve sleutelfiguur van de groep en de inbreng van Deal werd met elk album geringer. ''Doolittle'' werd een groot succes, vooral in Groot-Brittannië en op het Europese vasteland, maar behaalde ook twee top 10 hits in de Amerikaanse [[Alternative Songs|Hot Modern Rock Tracks]]. Begin 1990 besloot de groep vanwege de spanningen tussen Francis en Deal een muzikale pauze in te lassen. Black Francis ging solo, terwijl Kim Deal met haar tweelingzus [[Kelley Deal|Kelley]] [[The Breeders]] oprichtte.<ref name=allmusic></ref>

In de zomer van 1990 keerdekwam de groep terugweer bij elkaar en werd het derde studioalbum ''[[Bossanova (muziekalbum)|Bossanova]]'' opgenomen, waarop een duidelijke invloed van [[surfrock]] te horen was. Het album washad niet het kritische succes van diens voorgangers, maar behaalde de 3ederde plek op de [[UK Albums Chart]] en leverde de groep een hoofdact op het [[Reading en Leeds Festivals|Reading Festival]] op. Ondertussen bleven de spanningen tussen Francis en Deal toenemen. Het vierde studioalbum ''[[Trompe le Monde]]'' werd in 1991 opgenomen en was een terugkeer naar het luidere geluid van de eerste twee albums, maar de inbreng van Deal was minimaal.<ref name=allmusic></ref>

Na een tournee als openingsact van [[U2 (band)|U2]] lastte de groep naar eigen zeggen een pauze in, maar Francis had er klaarblijkelijk genoeg van en kondigde in een interview met [[BBC Radio 5 Live|BBC Radio 5]] het einde van de Pixies aan. Later op de dag liet hij het nieuws per fax ook aan zijn groepsleden weten. Black Francis veranderde zijn artiestennaam naar Frank Black en hervatte zijn solocarrière met Santiago en [[The Catholics|The Catholics]], terwijl Deal zich richtte op The Breeders en Lovering op zijn goochelact.<ref name=allmusic></ref><ref name=rs></ref>

De nalatenschap van de Pixies had een grote invloed op de [[grunge]]beweging van de jaren 90; [[Kurt Cobain]] van [[Nirvana (Amerikaanse band)|Nirvana]] gaf toe dat zijn hit ''[[Smells Like Teen Spirit]]'' een poging was om de Pixies te imiteren.<ref>{{en}} {{Citeer web |url=http://www.rollingstone.com/music/news/kurt-cobain-the-rolling-stone-interview-19940127?page=2 |titel=Kurt Cobain, The Rolling Stone Interview: Success Doesn't Suck |auteur=David Fricke |uitgever=Rolling Stone |datum=27 januari 1994 |bezochtdatum=27 januari 1994}}</ref>

In 2004 kwamen de groepsleden terugweer bij elkaar voor een uitverkochtuitverkochte reünietournee. De daaropvolgende jaren bleven debleef Pixies met regelmaat optreden maaren werd er slechts één nieuw nummer opgenomen: ''Bam Thwok'' uit 2004.