Wet van Baumol: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
De '''Wet van Baumol''' stelt dat de [[Tertiaire sector|dienstensector]] en [[Quartaire sector|niet-commerciële sector]] relatief duurder worden bij een stijging van de [[arbeidsproductiviteit]] in de [[agrarische sector]] en de [[Secundaire sector|industriële sector]]. De [[Wet (wetenschap)|wet]] werd opgesteld door de Amerikaanse econoom [[William Baumol]].
[[Arbeidsdeling|Arbeidsdeling en -verdeling]], [[specialisatie]], [[mechanisering]] en [[automatisering]] maken dat in de laatste twee sectoren de [[Productiviteit (economie)|productiviteit]] relatief eenvoudig verhoogd kan worden, iets wat in de eerste twee sectoren moeilijker of niet mogelijk is. De sectoren waarin dit wel mogelijk is, worden minder afhankelijk van [[Arbeid (economie)|arbeid]] en daarmee [[Kapitaalintensiteit|kapitaalintensiever]]. De daarmee gepaard gaande [[economische groei]] kan zich
[[Beroep]]en die zich slecht lenen voor een hogere [[Doelmatigheid|efficiëntie]] zijn leerkrachten, verplegend en verzorgend personeel, uitvoerende kunstenaars, kappers en schoenmakers. Zo heeft een [[orkest]] nu net zoveel [[Muzikant|musici]] nodig als honderd jaar geleden om een [[Compositie (muziek)|compositie]] uit te voeren als honderd jaar geleden en duurt een [[Concert (uitvoering)|uitvoering]] nog net zo lang. Als de [[loonontwikkeling]] in deze sector achterblijft, dan zal het op den duur moeilijk worden om bekwaam personeel te werven en vast te houden.
| |||