Raad voor de Kinderbescherming: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 13:
De Raad voor de Kinderbescherming bestond in 2004 uit 22 vestigingen met daarboven 5 directies en een hoofdkantoor met hoofddirectie. Deze organisatie is per 1 januari 2006 gecentraliseerd waarna er 13 regio's overgebleven zijn, waaronder een iets groter aantal vestigingen. De regionale directiebureaus zijn opgeheven. De Raad wordt weer meer geïntegreerd in het [[Ministerie van Justitie (Nederland)|Ministerie van Justitie]]. Elke vestiging bestaat uit een [[vestigingsmanager]], een of meerdere teamleiders, intern gedragsdeskundigen, raadsonderzoekers, taakstrafcoördinatoren en facilitaire en administratieve ondersteuning.
 
De Raad krijgt via twee verschillende routes signalen en meldingen van problemen van/bij minderjarigen. Dit kan via de route van het strafrecht (een minderjarige is in aanraking gekomen met de politie). Een raadsonderzoeker gaat de jongere in de cel opzoeken alsaldeze dezeuit "inte verzekering is gesteld" en rapporteert hierover aan de [[rechtbank]] en [[officier van Justitie]]. De Raad geeft dan een strafadvies (zie "Kwaliteitskader" van de Raad voor Kinderbescherming) en eventueel een hulpverleningsadviesvoeren.
 
Een andere route is het [[civiel recht|civiele recht]]; instanties zoals [[Bureau Jeugdzorg]] melden hun zorgen over minderjarigen en/of hun gezinnen. Deze signalen worden onderzocht door Raadsonderzoekers en soms voorgedragen aan de [[rechtbank]] met het verzoek om een [[ondertoezichtstelling]] uit te spreken. Als er een ondertoezichtstelling komt wordt een vestiging van het Bureau Jeugdzorg gevraagd deze uit te voeren.
 
==Geschiedenis==