Versie van 2 jun 2014 10:42 bewerken Magalhães (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 87.360 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 7 mei 2016 21:07 bewerken ongedaan maken Taalvos (overleg \| bijdragen) 11.892 bewerkingen kGeen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 15: '''José Paciano Laurel''' ([[Tanauan (Batangas)\|Tanauan]], [[9 maart]] [[1891]] - [[6 november]] [[1959]]) was de [[President van de Filipijnen\|president]] van de [[Tweede Filipijnse Republiek]] van [[1943]] tot [[1945]] tijdens de Japanse bezetting. Laurel werd pas tijdens de bewindsperiode van president [[Diosdado Macapagal\|Macapagal]] officieel erkend als voormalig Filipijns president. Laurel werd geboren in Tanauan ([[Batangas (provincie)\|Batangas]]) op 9 maart [[1891]]. Zijn ouders waren [[Sotero Laurel sr.\|Sotero Laurel]] ~~and~~en Jacoba Garcia. Hij studeerde rechten opaan zowel de University of the Philippines als opaan Yale. In [[1925]] werd hij in de Filipijnse Senaat gekozen en in [[1936]] in de Filipijnse Hoge Raad. ~~Nadat~~Na de bezetting van de [[Filipijnen]] door de Japanners werd hij, mede als gevolg van zijn kritische uitlatingen met betrekking tot de Amerikaanse overheersing van zijn land, van [[1942]] tot [[1943]] in een aantal hoge posten benoemd. In [[1943]] ~~uiteindelijk~~ werd Laurel dan door de Japanners tot president uitgeroepen. ~~Twee maal~~Tweemaal werd een aanslag gepleegd op zijn leven, maar beide keren overleefde hij dit. Toen de Japanse bezetting op het punt van instorten stond, werd Laurel naar Japan overgebracht. Hier werd hij in opdracht van generaal [[Douglas MacArthur]] gearresteerd waarna hij in juli [[1946]] werd berecht en schuldig bevonden. Zijn vonnis werd echter nooit uitgevoerd en in april [[1948]] werd hem amnestie verleend. In [[1948]] werd hij tijdens de verkiezingen voor het presidentschap als kandidaat voor de Partido Nacionalista maar nipt verslagen door de Elpidio Quirino, de kandidaat voor de Partido Liberal. In [[1951]] werd Laurel weer in de Filipijnse Senaat gekozen. Hij haalde Ramon Magsaysay, de toenmalige minister van defensie, over om de Partido Liberal te verlaten en zich aan te sluiten bij de Partido Nacionalista. Magsaysay werd daarna in [[1953]] verkozen tot opvolger van Quirino. Laurel overleed in 1959 op 68-jarige leeftijd. Hij was getrouwd met Paciencia Hidalgo en kreeg met haar negen kinderen. Enkele van hen werden ook politici. Zijn oudste zoon [[José Laurel jr.]] was voorzitter van het [[Filipijns Huis van Afgevaardigden]]. Zijn zonen [[Sotero Laurel II]] en [[Salvador Laurel]] waren net als hun vader senator. Salvador was van 1986 tot 1992 bovendien vicepresident van de Filipijnen onder [[Corazon Aquino]]. Zijn jongste zoon [[Arsenio Laurel]] was autocoureur en de eerste tweevoudige winnaar van de [[Grand Prix van Macau]]

José Laurel: verschil tussen versies