Ranavalona I van Madagaskar: verschil tussen versies

Officieel kon Ranavalona niet gekroond worden zolang de traditionele rouwperiode over Radama nog niet voorbij was. Gedurende twaalf maanden van rouw mochten de Malagassiërs, met uitzondering van de kaste van de ''[[andevo]]'' (slaven), alleen de hoognodige werkzaamheden verrichten. Op decreet van de ministers werd deze periode echter verkort en eindigde de rouw op 27 mei 1829. Hoewel zij als reden hiervoor de hervatting van het onderwijs door missionarissen aanvoerden, lijkt het slechts een excuus om te kunnen rekruteren voor het leger (waarbij ook leerlingen werden geronseld). Nu was de weg vrij voor de kroning.

De hofhouding die Ranavalona om zich heen had geschaard waren grotendeels Merina uit [[Ambohimanga]] van de kaste van ''[[Andriana (Madagaskar)|andriana]] ''(aristocraten). De ministers, de hoge legerofficieren en de bewakers van de twaalf voornaamste ''sampy's'' hadden een grote invloed op Ranavalona en genoten een grote vrijheid aan het hof. Deze vrijheid werd door veel van hen misbruikt voor hun eigen voordeel. De ''andriana'', van oudsher geslepen handelaren, schroomden bijvoorbeeld niet om hun eigen zakenrelaties het [[monopolie]] te geven op vrijwel alle handel in het koninkrijk.<ref name=shawls/> Uit de premiers en andere belangrijke leden van de hofhouding koos Ranavalona haar minnaars en echtgenoten.

Na de dood van Andriamihaja nam de macht van de conservatieve factie geleidelijk toe. Rainiharo (ook bekend onder de naam Ravoninahitriniarivo) werd als opvolger van Andriamihaja gekozen en diende als premier van 1830 tot zijn dood in 1852. Hij werd in 1832 bovendien aangesteld als opperbevelhebber van het leger. In 1833 trouwde hij met Ranavalona en werd veldmaarschalk van [[Ilafy]]. Rainiharo stierf op [[10 februari]] [[1852]] en werd begraven in een door Jean Laborde ontworpen graftombe, gelegen in de Rova van Antananarivo. Na Rainiharo's dood volgde zijn liberale zoon [[Rainivoninahitriniony]] (ook bekend onder de naam Raharo) hem op als premier. Ranavalona hertrouwde met de veldmaarschalk Rainijohary (ook bekend onder de naam Andrianisa), een invloedrijk lid van de conservatieve factie en bewaker van de ''sampy Rafantaka''. Dit huwelijk hield stand tot Ranavalona's dood. Op 9 april 1862 werd hij verbannen naar [[Ambohimanga]] voor zijn aandeel in een complot tegen koning Radama II.<ref name=mecconu/><ref>{{en}} Rules.org: [http://rulers.org/rulm1.html#madagascar Madagascar prime ministers]</ref><ref name=mecconu/>

Nadat Ranavalona in 1832 Jean Laborde had aangesteld als haar ingenieur, gaf ze hem opdracht om de infrastructuur op het eiland te verbeteren en om fabrieken te bouwen die voornamelijk wapens zouden produceren, maar ook andere producten die voorheen vanuit Europa werden geïmporteerd. In [[Mantasoa]], een plaats die ongeveer dertig kilometer ten oosten van de hoofdstad lag, liet Laborde vijf fabrieken bouwen. De omgeving hier was bosrijk, de grond bevatte veel [[ijzererts]] en er waren veel [[waterval]]len die Laborde kon gebruiken als energiebronnen. Binnen een jaar produceerden de eerste fabrieken voornamelijk [[musket]]ten, [[Kanon (geschut)|kanonnen]] en [[buskruit]], maar ook [[Cement (bouwmateriaal)|cement]], gereedschappen, [[Watermolen (door water aangedreven molen)|watermolens]], [[Glasblazen|geblazen glas]], kandelaars, [[weefgetouw]]en, [[Zijde (textiel)|zijde]] en [[katoen]].<ref>{{en}} U.S. Library of Congress: [http://countrystudies.us/madagascar/2.htm Precolonial Era, Prior to 1894]</ref> Er werden ''fanompoana''-arbeiders en slaven naar deze fabrieken gestuurd en in de productiefste jaren werkten er gemiddeld 5.000 werkkrachten.<ref>{{en}} {{aut|Kevin Shillington}}, [http://books.google.nl/books?id=WixiTjxYdkYC&lpg=PT2239&dq=fanompoana&hl=nl&pg=PT2239#v=onepage&q=fanompoana&f=false ''Encyclopedia of African History''] (Routledge, 2013)</ref> VlakbijVlak bij de fabriek liet Laborde een luxueus buitenverblijf bouwen waar hij koningin Ranavalona en haar hofhouding kon ontvangen. Tijdens hun verblijf werden Laborde's gasten vermaakt met [[stierengevecht]]en en ''[[hiragasy]]''.

Ranavalona zag naar eigen zeggen de "vervanging van het respect voor haar voorouders [...] door het respect voor de voorouder van de ''[[Europeanen in Madagaskar|Vazaha]]'' (de blanken), [[Jezus (traditioneel-christelijk)|Jezus Christus]]", in eerste instantie als een intelligente politieke daad van haar overleden echtgenoot en erkende de voordelen die de komst van de missionarissen het koninkrijk hadden opgeleverd.<ref name=bloch19>{{aut|Maurice Bloch}}, [http://books.google.nl/books?id=sx4CKG1XiwwC&lpg=PP1&hl=nl&pg=PA19#v=onepage&q&f=false p. 19]</ref> Maar conservatieve ministers zagen een verband tussen de komst van de missionarissen en de groeiende onrusten in Madagaskar. [[Maurice Bloch]] verklaart in zijn boek ''From Blessing to Violence'' dat het semi-[[Autonomie|autonome]] karakter van de christelijke kerkorganisatie eraan bijdroeg dat de oppositie steeds meer kritiek kreeg op de uitbuiting door de staat.<ref name=bloch19/> De conservatieve factie voerde steeds meer druk uit op Ranavalona om het christendom compleet te verbieden. Er rustte volgens de leden van deze factie een zware verantwoordelijkheid op de koningin; zij was immers de ''Andriamanitra hita maso'', de zichtbare god. Als aardse vertegenwoordiger van het onzichtbare godenhuis had ze de taak om het volk de 'waarheid' bij te brengen.<ref name=sampy/> De conservatieve factieleden legden haar bovendien uit welke politieke en culturele consequenties godsdienstvrijheid uiteindelijk op de Malagassiërs zou hebben; het zou hun respect voor Ranavalona's macht ondermijnen, wat een verraad zou betekenen aan Ranavalona's voorouders. Derhalve zou de ''Hasina'', oftewel de zegen van de ''razana'', niet langer op Madagaskar rusten, met alle rampzalige gevolgen van dien.<ref name=ralibera/>

Raombana meldt in zijn verslagen dat Ranavalona's dood werd aangekondigd door de ''afoangatra'', branden die spontaan ontstonden en waarvan gedacht werd dat ze hun oorsprong hadden bij ''Zanahary'', de 'Hoge God'. Ranavalona zond boodschappers naar de voornaamste dorpen in de omgeving van Antananarivo om navraag te doen bij de ''olom-baventy'' (dorpsoudsten). Zij vertelden de koningin dat de laatste ''afoangatra'' voorbodes waren geweest van het overlijden van koning Andrianampoinimerina. De huidige branden waren dus waarschijnlijk een waarschuwing aan Ranavalona's adres. Het leek erop dat de ''olom-baventy'' gelijk kregen, want kort hierop werd Ranavalona inderdaad ziek en wist ze dat ze het niet zou overleven.<ref> {{aut|Zoë Crossland}}, [http://books.google.nl/books?id=e0xkAgAAQBAJ&lpg=PA42&dq=Zanahary%20ranavalona&hl=nl&pg=PA42#v=onepage&q=Zanahary%20ranavalona&f=false p. 42]</ref> Na het horen van dit nieuws liet Prins Rakoto driehonderd soldaten rond de Rova van Antananarivo legeren om iedereen te ontmoedigen die een aanspraak op de troon wilde doen. Bovendien liet hij Ramboasalama naar de ''rova'' halen en liet hem een openbare eed af leggen dat hij trouw zou blijven aan Rakoto.