François Hotman: verschil tussen versies

De standvastigheid waarmee [[Anne Dubourg]] ondanks foltering en verbranding als ketter vasthield aan haar protestantse geloofsovertuiging maakte diepe indruk op hem.{{Bron?||2016|01|15}} Hij gaf zijn positie aan de universiteit op en vertrok in 1547 naar [[Lyon]]. Later ging hij naar [[Genève (stad)|Genève]] en [[Lausanne (stad)|Lausanne]] waar hij op voorspraak van [[Johannes Calvijn]] als [[hoogleraar]] [[klassieke talen]] en [[geschiedenis]] werd aangesteld. Hier trouwde hij met een andere geloofsvluchteling, Claudine Aubelin uit Orléans.

 

 

In 1564 werd François Hotman hoogleraar [[burgerlijk recht]] aan de universiteit van [[Valence (Drôme)|Valence]]. In 1567 volgde hij Jacques Cujas op aan de universiteit van [[Bourges]]. Enkele maanden later werden echter zijn huis en bibliotheek door een katholieke menigte in brand gestoken, waarop hij via Orléans naar Parijs vluchtte. Hier stelde de koning hem aan als geschiedschrijver. Hij werd als vertegenwoordiger van de hugenoten afgevaardigd naar [[Blois (stad)|Blois]] waar hij betrokken was bij vredesonderhandelingen die leidden tot de [[Vrede van Longjumeau]], waarin de hugenoten aanzienlijke rechten kregen. Hierop keerde hij terug naar Bourges, waar echter al snel weer de gewelddadigheden tegen hem werden voortgezet, zodat hij gedwongen was te vertrekken naar [[Sancerre (gemeente)|Sancerre]]. Tijdens het beleg van deze stad schreef hij ''Consolatio e sacris litteris'' (Vertroosting uit de Heilige Schriften), dat pas in 1593 werd uitgegeven. Na de vrede van 1570 keerde hij opnieuw naar Bourges terug waarna hij in 1572 na de [[Bartholomeusnacht]] voor een derde keer deze stad moest ontvluchten.