Binnen de [[psychologie]] wordt veel onderzoek gedaan naar het gedrag en de redenen van mensen die voor het goede of het kwade kiezen. Twee zeer spraakmakende onderzoeken vonden plaats in de jaren zestig en zeventig: het [[Milgram experiment]] en het [[Stanford prison experiment]]. Uit beide onderzoeken kwamen onverwacht heftige resultaten naar voren. Het bleek, dat een meerderheid van de (willekeurig gekozen) deelnemers in de onderzoeken onder bepaalde omstandigheden tot gruwelijke daden in staat is.
[[Bestand:Simon Bening - The Temptation of Christ.jpg|thumb|rechts|150px|[[Jezus (traditioneel-christelijk)|Jezus]] (links) en de [[Satan|duivel]]]]
Het kwaad heeft in religies aanleiding gegeven tot vragen over het wezen van hun [[god (algemeen)|god]]. In sommige religie's wordt n.l. aangenomen dat god goed is. Als hij goed is, hoe kan er dan kwaad bestaan? Kan er dan wel een god bestaan? Op deze vraag zijn vele antwoorden gegeven (zie [[theodicee]]). Eén van de antwoorden luidt dat er bij de mens een cognitief gebrek is: deze kan niet voldoende onderscheiden om te bepalen wat "kwaad" is. Een ander antwoord is gezocht in de vrije wil van de mens, die zonder de mogelijkheid van het kwaad dan niet zou bestaan.
Opvattingen over wat goed is en wat kwaad, lopen uiteen. Deels is dit een kwestie van religieuze opvattingen. Wanneer de ene religie de andere verdringt, kan het oude begrippenkader, dat eerst als goed werd gezien, voortaan juist als kwaad worden beschouwd. Als het religies betreft die een god of goden vereren, kan de aanvankelijke godsvorm in de nieuwe religie als belichaming van het kwaad worden gezien. Zo worden de oude religie en de voormalige god [[demonisering|gedemoniseerd]].
Daarentegen is ook overname van aspecten mogelijk. Die benadering vindt men bijvoorbeeld in het [[manicheïsme]]; daar bestaat wel het kwaad, het rijk van de Duisternis, maar het beeld daarvan berust hier niet zozeer op demonisering van andere godsdiensten. Integendeel, deze overtuiging zet zich juist niet af tegen andere religiën, maar neemt er elementen uit over.
Er zijn ook religie's waarin geen god voorkomt of waarin de godheid zowel het goede als het slechte in zich verenigd. Bijvoorbeeld de dyade Ahura Mazda en Ahriman, of de scheppergod Brahma, de onderhoudergod Vishnu en de vernietigergod Shiva: deze drie goden zijn de goddelijke drie-eenheid van het Hindoeïsme. Bahlve deze drie goden kent men daar ook het onpersoonlijke Brahman dat alles is zonder er mee in betrekking te staan.
