Versie van 9 apr 2015 12:24 bewerken Tehrencron (overleg \| bijdragen) 83 bewerkingen kGeen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 27 apr 2016 21:36 bewerken ongedaan maken Wikiwerner (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 150.237 bewerkingen k Wikipedia:Wikiproject/SpellingCheck. Help mee!, replaced: slaagde er in → slaagde erin met AWB Nieuwere bewerking →
Regel 9: In 49 v.Chr. zag hij zijn kans schoon om terug te keren naar Rome. Toen [[Julius Caesar\|Caesar]] triomferend Rome binnentrok reed Lepidus aan zijn zijde. Caesar achtervolgde zijn gevluchte vijanden naar Griekenland en stelde Lepidus aan als [[Praetor\|praetor urbanus]] in datzelfde jaar. Dit betekende niet dat Caesar hem blindelings vertrouwde. Hij liet [[Marcus Antonius]], zijn rechterhand, achter om de vrede te bewaren in het woelige Italië. Als praetor liet Lepidus Caesar verkiezen tot [[dictator (Rome)\|dictator]] zodat die geen rekening meer hoefde te houden met de Senaat. Het daaropvolgende jaar werd Lepidus [[propraetor]] en verkreeg hij de provincie [[Hispania Ulterior]]. Hij slaagde ~~er in~~erin het conflict tussen de voormalige gouverneur van die provincie, [[Quintus Cassius Longinus]], en diens voormalig [[quaestor (Rome)\|quaestor]] [[Marcus Marcellus]], zonder bloedvergieten op te lossen. Hiervoor verkreeg hij de titel van [[Imperator (Rome)\|Imperator]], een titel die normaal alleen maar gegeven werd aan generaals die een grote overwinning behaald hadden. Het betekende eveneens dat hij de eer kreeg om zijn eigen [[triomftocht]] door Rome te houden. In de loop van datzelfde jaar benoemde Caesar hem bovendien tot [[Magister equitum]] en in 46 v.Chr. werd hij zelfs verkozen als tweede [[consul (Rome)\|consul]], aan de zijde van Caesar. Bij de moord op Caesar (44 v.Chr.) ontsnapte Lepidus ternauwernood aan de dood. Sommige van de moordenaars van Caesar, waaronder [[Gaius Cassius Longinus (tirannendoder)\|Cassius]], wilden ook Lepidus en [[Marcus Antonius\|Antonius]] vermoorden, maar onder druk van [[Marcus Junius Brutus]] ging dat niet door. In Brutus’ redenering was de moord op Caesar gerechtvaardigd omdat hij de Republiek ten val wilde brengen; Lepidus en Antonius beschikten niet over de machtsmiddelen om dit te verwezenlijken en daarom vond Brutus het onwettig om hen ook te vermoorden. Lepidus was sinds enkele weken tot [[proconsul]] aangesteld van [[Gallia Narbonensis]] en [[Hispania Citerior]], en was op het ogenblik van de moord troepen aan het rekruteren in en rond Rome om mee te nemen naar zijn nieuwe provincies. Na de moord besloot hij met zijn nieuw gelichte troepen naar Rome te trekken. Antonius onderhandelde echter een schijnvrede tussen de aanhangers van Caesar en zijn moordenaars, waarna Lepidus zijn troepen terugtrok en een bloedbad werd voorkomen. Regel 24: [[Octavianus]], de adoptiefzoon van Caesar die zich als 20-jarige had laten benoemen tot consul en het leger van de Senaat aanvoerde, besefte dat de kansen gekeerd waren ten gunste van Antonius en Lepidus. Hij zocht contact met hen en ontmoette hen bij [[Bologna (stad)\|Bononia]]. Met zijn drieën sloten ze een officieel [[triumviraat]] en verdeelden ze het Romeinse Rijk onder hun drieën. Lepidus kreeg heel Hispania en Gallia Narbonensis en werd bovendien verkozen tot consul voor het jaar 42 v.Chr. Terwijl Antonius en Octavianus de achtervolging inzetten op Brutus en Cassius, bleef Lepidus achter in Italië om de orde te handhaven. Van zijn 10 legioenen mocht hij er maar 3 behouden. De rest werd verdeeld onder Antonius en Octavianus. Tijdens de [[proscriptie]] van de vijanden van het triumviraat werd merkwaardig genoeg ook Lepidus’ broer, de oud-consul [[Lucius Aemilius Lepidus Paullus\|Lucius Aemilius Paullus]] vogelvrij verklaard. === Neergang ===

Marcus Aemilius Lepidus (triumvir): verschil tussen versies