Biblia Hebraica Stuttgartensia: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
HJvD - 1951 (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
k Wikipedia:Wikiproject/SpellingCheck. Help mee!, replaced: bijbel → Bijbel (3), typos fixed: preciese → precieze met AWB
Regel 4:
 
==Tekst en apparaat==
De tekst is een exacte kopie (op een paar fouten na) van de [[Masoreten|Masoretische tekst]] uit de [[Codex van Leningrad]]. De enige opmerkelijke verschillen zijn dat de [[I_en_II_KroniekenI en II Kronieken|Kronieken]], die in de Codex vóór de [[Psalmen]] staan, naar het eind verplaatst zijn, zoals in andere Hebreeuwse Bijbels. Het boek [[Job (bijbelboekBijbelboek)|Job]] staat vóór [[Spreuken]], zoals in de Codex en in tegenstelling tot in andere Hebreeuwse Bijbels.
 
In de [[Marge (typografie)|marge]] van de codex staan heel veel aantekeningen van de Masoreten (dat zijn degenen die voor een correcte overlevering van de oorspronkelijke teksten zorg dragen). De bedoeling is om afwijkende tekstvormen goed door te geven: onduidelijke woorden worden zo niet gecorrigeerd, maar exact doorgegeven. Ze maken duidelijk dat het niet om overschrijffouten gaat. Er is een onderscheid tussen de Masora parva (kleine aantekeningen ) en de Masora magna (uitgebreide aantekeningen). De Masora parva vormen een samenvatting van de Masora Magna. Zo staat er bij zeldzame woorden en bijzondere woordcombinaties vermeld hoe vaak het in de grondtekst voorkomt. Naast zo'n aantekening staat een getal dat verwijst naar de voetnoten onder de tekst in de BHS. Daar staat dan het nummer van de Masora magna (bijvoorbeeld Mm 319). Dit zeer uitgebreide apparaat is gescheiden uitgegeven onder de Hebreeuwse titel Masorah Gedolah. De redactie was in handen van Gérard E. Weil. In de Masora magna staan alle vindplaatsen met de bijbehorende teksten in het Hebreeuws op volgorde vermeld.
Regel 12:
Met [[voetnoot|voetnoten]] worden mogelijke correcties op de Hebreeuwse tekst aangegeven. Sommige daarvan zijn gebaseerd op de [[Dode Zeerollen]], hoewel die nog niet geheel gepubliceeerd waren toen de BHS verscheen, de [[Samaritaanse Pentateuch]] en op vroege [[Bijbelvertaling]]en als de [[Septuaginta]], [[Vulgaat]] en [[Pesjitta]]. Soms lukt het niet om tot een begrijpelijke tekst te komen, en doet men een gissing.
 
De [[Nieuwe Bijbelvertaling]] (NBV 2004, Uitgave Nederlands Bijbelgenootschap) maakt gebruik van de BHS. Het bijzondere van de vertaling is dat het een samenwerking is tussen kenners van de talen die in de brontekst voorkomen en neerlandici. Gepoogd wordt de bijbelseBijbelse verhalen in goed lopend Nederlands door te geven. Ook indien de brontekst niet begrijpelijk is wordt er naar gestreefd een begrijpelijke tekst te maken. Het levert een leesbare tekst op, maar de betrouwbaarheid van een precieseprecieze vertaling wordt daarmee losgelaten. Het NBG (Nederlands Bijbelgenootschap) heeft voor deze benadering gekozen, omdat zij de bijbelverhalenBijbelverhalen als erfgoed willen doorgeven aan mensen, die niet zijn opgegroeid met de bijbel.
 
==Geschiedenis==
Regel 22:
*1997: Vijfde, en laatste gewijzigde druk van de BHS.
 
In 2004 verscheen het eerste deel van een uitgave van de grondtekst op nieuwe basis, die volgens planning in 2020 af zal zijn. Deze heet de [[Biblia Hebraica Quinta]] of ''Vijfde Hebreeuwse Bijbel'' (de BHS wordt gezien als de vierde versie van de ''Biblia Hebraica''). Ook deze uitgave gaat uit van de tekst van de [[Codex van Leningrad]], maar verwerkt ook andere tekstbronnen als de Griekse [[Septuagint|Septuaginta]]a en de Bijbelse [[Dode-Zeerollen|geschriften van Qumran]], die van voor-[[Masoreten|masoretische]] oorsprong zijn.
 
[[Categorie:Bijbel]]