Giovanni Trapattoni: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
k Wikipedia:Wikiproject/SpellingCheck. Help mee!, replaced: bekend stond → bekendstond, vlakbij → vlak bij, één van → een van met AWB
Regel 39:
'''Giovanni Trapattoni''' ([[Cusano Milanino]], [[17 maart]] [[1939]]) is een [[Italië|Italiaanse]] oud-[[voetballer]] en [[voetbalcoach]]. Als speler verdedigde hij meer dan tien jaar de kleuren van [[AC Milan]] en won hij twee keer de [[Europacup I (voetbal)|Europacup I]]. Hij kwam ook zeventien keer in actie voor het [[Italiaans voetbalelftal]] en nam deel aan zowel de [[Olympische Zomerspelen 1960|Olympische Spelen van 1960]] als het [[Wereldkampioenschap voetbal 1962|WK 1962]].
 
Als trainer kende hij nog meer succes. Trapattoni, die bekend stondbekendstond om zijn defensieve speelstijl, brak in de jaren 70 door als coach van [[Juventus FC|Juventus]]. Hij was in totaal meer dan tien jaar trainer van de club uit Turijn en won in die periode onder meer zes landstitels, de Europacup I, [[Europacup II (voetbal)|Europacup II]] en de [[UEFA Cup]]. In de jaren 80 maakte hij zijn reputatie van opvliegende succescoach ook waar bij de topclubs [[Internazionale]] en [[FC Bayern München|Bayern München]]. Van 2000 tot 2004 was hij bondscoach van Italië, met wie hij deelnam aan het [[Wereldkampioenschap voetbal 2002|WK 2002]] en [[Europees kampioenschap voetbal 2004|Euro 2004]]. Later nam hij als bondscoach van Ierland ook deel aan [[Europees kampioenschap voetbal 2012|Euro 2012]]. In 2013 zette de Italiaan een punt achter zijn trainerscarrière. Trapattoni behoort tot de vier coaches die in vier verschillende Europese landen kampioen werden. De andere trainers zijn [[José Mourinho]], [[Ernst Happel]] en [[Tomislav Ivić]].
 
==Carrière als speler==
Regel 209:
Opnieuw keerde Trapattoni na zijn Duits avontuur terug naar zijn geboorteland. In 1998 werd de 59-jarige Italiaan coach van [[ACF Fiorentina|Fiorentina]], waar hij mocht samenwerken met sterren als [[Gabriel Batistuta]], [[Edmundo Alves de Souza Neto|Edmundo]], [[Francesco Toldo]] en [[Rui Costa (voetballer)|Rui Costa]]. Bij Borussia Dortmund, dat hem een seizoen eerder in de Champions League had uitgeschakeld, haalde hij middenvelder Jörg Heinrich weg. Ook de Braziliaans-Belgische spits Luis Oliveira maakte opnieuw deel uit van Trapattoni's selectie.
 
Fiorentina streed onder Trapattoni lange tijd mee om de landstitel. Dankzij de Argentijnse spits Batistuta won Fiorentina de toppers tegen Juventus, Inter en Milan. Vooral de uitwedstrijd tegen Trapattoni's vroegere werkgever Milan was indrukwekkend. Fiorentina won in San Siro met 1-3 dankzij een hattrick van de Argentijn. In februari 1999 viel Batistuta uit met een blessure en zakte Fiorentina weg in het klassement. Van de laatste vijftien competitieduels kon het elftal van Trapattoni er slechts twee winnen. Fiorentina sloot het seizoen af op de derde plaats en kwalificeerde zich zo voor de Champions League. In de UEFA Cup werden de Italianen in de tweede ronde gediskwalificeerd nadat een zelfgemaakte bom van de supporters vlakbijvlak éénbij een van de lijnrechters ontplofte.
 
In de zomer van 1999 maakten onder meer aanvallers [[Predrag Mijatović]] van [[Real Madrid CF|Real Madrid]] en [[Abel Balbo]] van Parma de overstap naar Fiorentina. Maar ondanks de twee aanwinsten kon het team van Trapattoni het succes van een seizoen eerder niet meer evenaren. Fiorentina belandde in de Serie A in de middenmoot en deed nooit mee om de titel. In de Champions League presteerde Fiorentina beter. Het won in de eerste groepsfase onder meer met 1-0 van Arsenal in het oude [[Wembley Stadium]]. In de tweede ronde belandden de Italianen in de groep van [[Manchester United FC|Manchester United]], [[Girondins de Bordeaux]] en [[Valencia CF|Valencia]]. Ondanks thuiszeges tegen Manchester United en Valencia slaagde Fiorentina er niet in om zich te plaatsen voor de volgende ronde. Na het seizoen 1999-2000 tekende topschutter Batitusta een contract bij [[AS Roma]] en ging Trapattoni aan de slag bij de nationale ploeg.