Flavius Julius Valens: verschil tussen versies

'''Flavius Julius Valens'''<ref> In [[Klassiek Latijn]] zou de naam Valens worden geschreven als FLAVIVS IVLIVS VALENS AVGVSTVS.</ref> ([[328]] - [[9 augustus]] [[378]]) was van [[28 maart]] [[364]] tot 9 augustus 378 keizer van het [[Lijst van Romeinse keizers|Romeinse Rijk]].

Valens werd in 328 geboren in Cibalae, in het zuiden van [[Pannonia (Romeinse provincie)|Pannonia]] (het huidige [[Vinkovci]] in het tegenwoordige [[Kroatië]]).<ref name="Lenski2002"> {{aut|Lenski, Noel Emmanuel}}, ''Failure of empire: Valens and the Roman state in the fourth century A.D.'' [http://books.google.com/books?id=uvXo39xOV8kC&pg=PA88 zie hier], 2002, University of California Press, ISBN 978-0-520-23332-4, blz. 88</ref> Zijn vader was [[Gratianus de Oudere]], een bekende en gerespecteerde [[Illyriërs|Illyrische]] generaal. Zijn oudere broer [[Valentinianus]] was zeven jaar ouder. De jongens groeiden op op de landgoederen die hun vader in [[Africa]] en [[Britannia (Romeinse provincie)|Brittania]] had gekocht. Terwijl Valentinianus voorafgaand aan zijn benoeming tot keizer een succesvolle militaire carrière had doorlopen, was dit voor Valens niet het geval. Valens bracht een groot deel van zijn jeugd op de landgoederen van zijn familie door. In de jaren 360 ging hij in het leger. Samen met zijn broer nam hij deel aan de Perzische veldtocht van keizer [[Julianus de Afvallige]].

De [[Goten]] in de noordelijke regio hadden Procopius in zijn opstand tegen Valens gesteund. Ook was Valens ervan op de hoogte dat de Goten zelf bezig waren met de organisatie van een opstand. Valens was daar logischerwijs niet erg blij mee. Deze Goten, meer specifiek de [[Tervingi]], stonden op dat moment onder leiding van de ''iudex'' [[Athanarik]] en hadden sinds hun nederlaag tegen [[Constantijn de Grote]] in 332 blijkbaar in vreedzame co-existentie met de Romeinen geleefd. In het voorjaar van 367 stak Valens de Donau over en marcheerde hij op in de richting van Athanariks Thervingi. Dezen wachtten dit niet af en namen de wijk in de richting van de [[Karpaten]], waardoor zij er inerin slaagden Valens' opmars te ontwijken. Later in de zomer stak de legermacht van Valens de Donau weer over zonder dat het tot een groot treffen met de Thervingi was gekomen. De volgende lente voorkwam een overstroming van de Donau dat Valens’ legermacht de rivier kon oversteken. In plaats daarvan hield de keizer in 368 zijn troepen bezig met de bouw van vestingwerken. In 369 stak Valens bij [[Isaccea|Noviodunum]] opnieuw de Donau over. Hij viel nu eerst de noordoostelijke Gotische stam van de Greuthungi aan voordat hij Athanariks Thervingi in een gevecht wist te verslaan. Athanarik pleitte nu voor onderhandelingen om een einde aan de oorlog te maken en Valens kwam hem daarin graag tegemoet. Het gesloten verdrag lijkt de relaties tussen de Goten en Romeinen zoveel mogelijk te hebben willen minimaliseren. Valens probeerde de Goten te isoleren. De handel tussen Goten en Romeinen werd zoveel mogelijk beperkt tot een klein aantal grensplaatsen en ook aan het opnemen van Gotische troepen in het Romeinse leger kwam een einde. Valens zou in de komende jaren nog de wrange vruchten van dit verlies aan mankracht plukken, want de Goten hadden in de jaren ervoor een substantieel deel van de nieuwe rekruten van het Romeinse leger uitgemaakt.

Niets van dit alles viel in goede aarde bij de Perzen. Zij begonnen weer aan te dringen op de naleving van het verdrag in 363. Toen alles in 375 er op wees dat een nieuwe confrontatie aan de oostgrens waarschijnlijk leek, begon Valens met de voorbereidingen voor een grote expeditie. Ondertussen ontstonden er elders problemen. In [[Isaurië|Isauria]], een bergachtige regio in west-[[Cilicië]], brak in 375 een belangrijke opstand uit, voor de onderdrukking waarvan troepen moesten gebruikt, die aan de Oostgrens waren gestationeerd. Verder kwamen in 377 de [[Saracenen]] onder [[Mavia (koningin)|koningin Mavia]] in opstand. Zij verwoestten een strook land die zich uitstrekte van [[Fenicië]] en [[Palestina (regio)|Palestina]] tot in de [[Sinaï (schiereiland)|Sinaï]]. Hoewel Valens er inerin slaagde beide opstanden onder controle te krijgen, werden de mogelijkheden om aan de oostelijke grens in actie te komen door deze opstanden sterk beperkt.

Na een kort verblijf in Constantinopel gericht op het vergroten van zijn troepensterkte en het verkrijgen van een steunpunt in Thracië, trok Valens in de richting van [[Edirne (stad)|Adrianopolis]]. Van daaruit trok hij op tegen het confederale barbaarse leger. Op 9 augustus 378 kwam het tot een veldslag, die bekend zou komen te staan als de [[slag bij Adrianopel (378)|slag bij Adrianopel]]. Hoewel er diplomatieke onderhandelingen werden gevoerd, leidden dezen tot niets, toen een Romeinse eenheid naar voren trok en zo beide partijen dwong zich in de strijd te mengen. Vroeg in de veldslag boden de Romeinen goed partij, maar toen de Visigotische cavalerie, die toevallig net van een fourageringstochtfoerageringstocht terugkwam, zich onverwacht in de strijd wierp en er inerin slaagde de Romeinse gelederen te doorbreken, werden de Romeinen verpletterend verslagen.

[[John Bagnell Bury|J.B. Bury]], een bekende [[oud-historicus]], die in deze periode was gespecialiseerd, geeft een specifieke interpretatie van de betekenis van de slag bij Adrianopolis: "Het was een ramp en schande die niet nodig was geweest."<ref> [http://rbedrosian.com/Ref/Bury/ieb4 zie hier]</ref>

Valens zou ook opdracht hebben gegeven een korte geschiedenis van de Romeinse staat te laten geschreven. Dit werk werd geschreven door Valens' secretaris [[Eutropius (historicus)|Eutropius]] en staat bekend staatbekendstaat onder de naam ''Breviarium ab Urbe condita''. Het vertelt de geschiedenis van Rome sinds haar stichting. Volgens sommige historici gaf Valens deze opdracht om zo in kort bestek op de hoogte te raken van de Romeinse geschiedenis, opdat hij, de keizerlijke familie en door hen benoemde personen zich beter zouden kunnen verhouden tot de [[Romeinse Senaat|Romeinse Senatoriale]] klasse.<ref>{{aut|[[Eutropius (historicus)|Eutropius]]}}. ''Breviarium'', red. H.W. Vogel, Liverpool University Press, 1993, blz. XIX. </ref>