Indonesisch: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 213.125.55.218 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Cyrielvanvelzen
taal, incl. taalnamen naar het voorbeeld van "klassiek Arabisch", "Oudnederlands" en "Standaardnederlands"
Regel 26:
== Geschiedenis ==
=== Handelstalen ===
Vanaf de 7de7e eeuw bloeiden handelsrijken in het Maleissprekend gebied, langs de [[Straat Malakka]], de natuurlijke doorvaarroute tussen [[Chinese keizerrijk|China]] en Voor-Indië. Waarschijnlijk moeten er vanaf die tijd al variëteiten van [[Maleis]] geweest zijn, die functioneerden als contacttaal tussen de handelaren van verschillende etniciteit. Deze variëteiten zullen qua woordenschat en gereduceerde grammatica vergelijkbaar zijn geweest met het Pasar-Maleis ("pasar": markt). In deze periode (de oudst gedocumenteerde) ontwikkelde zich ook al een standaardvorm van Maleis, getuige de Oud-MaleiseOudmaleise inscripties uit de 7de7e eeuw.
 
=== Klassiek- Maleis ===
Uit het Oud-MaleisOudmaleis ontstond het Klassiek-klassiek Maleis, hoewel het door schaarse documentatie onduidelijk is in hoeverre het Klassiek-klassiek Maleis rechtstreeks teruggaat op het Oud-MaleisOudmaleis. Wat wel duidelijk is, is dat het Oud-MaleisOudmaleis de taal was van een [[Boeddhisme|Boeddhistischeboeddhistische]] beschaving en het Klassiek-klassiek Maleis van een [[Islam|islamitische]] beschaving.
Mede daardoor werd het Klassiek-klassiek Maleis tot ver buiten de traditioneel Maleis-sprekende gebieden gebruikt als taal van de lokale hofliteratuur en van de islam. Het verband tussen de godsdienst en de Maleise taal en cultuur werd zo innig dat de uitdrukking ''Masuk Melayu'' ("tot het Maleis toetreden") gebruikt werd in de betekenis van "zich bekeren tot de Islam".
 
=== Gouvernements-Maleis ===
Regel 42:
 
=== Bahasa Indonesia ===
De wijde spreiding van het Maleis, de traditionele rol (van variëteiten) van het Maleis als [[lingua franca]], en het feit dat het Standaard MaleisStandaardmaleis wel algemeen gebruikt werd als literaire en officiële taal maar niet de moedertaal was van enige dominerende bevolkingsgroep, maakten dat Indonesië als één van de weinige landen het nationale-taalprobleem heeft kunnen oplossen.
 
Het (ideologische) beginpunt van het Indonesisch was de zogenaamde ''Sumpah Pemuda'' (de "Eed der Jongeren") van 28 oktober 1928 die gedaan werd door de deelnemers aan het Tweede nationale Jeugdcongres in [[Jakarta]], waarbij het Indonesisch tot taal van een toekomstig onafhankelijk Indonesië werd uitgeroepen. Het vanaf dat moment bestaande ''Bahasa Indonesia'' was echter taalkundig gezien een voortzetting van het Standaard MaleisStandaardmaleis, dat het Klassiek-klassiek Maleis als basis had.
Naar de geest is het Indonesisch gebaseerd op zowel het ''lingua franca''- of Pasar-Maleis als op het Standaard-MaleisStandaardmaleis. Naar de letter is het echter een voortzetting van het geschreven Klassiek-klassiek Maleis.
 
Om de taal ingang te doen vinden, vooral in en via het onderwijs op alle niveaus, was het nodig om op alle gebieden van wetenschap en kennis de noodzakelijke terminologie te creëren. Er waren ook op alle gebieden leermiddelen in het Indonesisch nodig en er moest een standaard [[grammatica]] en een standaard woordenboek worden samengesteld. Er werd met deze taken al een begin gemaakt tijdens de Japanse bezetting. Na de onafhankelijkheid werden en worden deze taken gecoördineerd door het Nationaal Centrum voor Taalcultivering en Taalontwikkeling (''Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa'') en zijn voorgangers te Jakarta. Deze instantie is in het algemeen verantwoordelijk voor de taalpolitiek van Indonesië.