Paus Nicolaas II: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
k Robotgeholpen doorverwijzing: Spoleto - Koppeling(en) gewijzigd naar Spoleto (stad) |
||
Regel 24:
Hoewel Benedictus uit Rome was verdreven, bleef de dreiging van hem en zijn aanhang bestaan. Hierop besloot Nicolaas II om Hildebrand van Sovana aan te stellen als legaat om in onderhandeling te gaan met de [[Normandië|Normandiërs]] in Zuid-Italië. Door de erkenning van [[Richard I van Capua|Richard Drengot]] als [[prins van Capua]] waren de Normandiërs bereid Nicolaas te steunen in zijn strijd tegen de tegenpaus.
De eerste confrontatie vond plaats bij [[Campagna]], maar eindigde niet in de gewenste val. Wel stelde het de paus in staat om bezoeken te brengen aan [[Spoleto (stad)|Spoleto]], [[Farfa]] en [[Osimo]].
Aan het einde van 1059 reisde Nicolaas af naar [[Melfi]], waar hij in een bijeengeroepen synode de alliantie met de Normandiërs bevestigde. Aan [[Robert Guiscard]] werd de soevereiniteit toegekend over [[Apulië]], [[Calabrië]] en [[Sicilië]] indien hij erin zou slagen de [[Saracenen]] van het eiland te verdrijven. Als tegenprestatie betaalde Guiscard een jaarlijkse schatting aan de Pauselijke Staat en beloofde hij de Pauselijke Staat te beschermen. Een soortgelijke overeenkomst werd afgesloten met de prins van Capua.
| |||