Filmmuziek: verschil tussen versies

De techniek van het optische audiospoor uit de [[1920-1929|jaren '20]] maakte het mogelijk om vooraf opgenomen muziek [[Synchronisatie|gesynchroniseerd]] bij de film te laten klinken. Steeds grotere [[orkest]]en werden gebruikt, de films werden vaak zelfs [[symfonie|symfonisch]] van opzet, inclusief een [[Ouverture (muziekstuk)|ouverture]] (zoals [[The Ten Commandments (1956)|The Ten Commandments]], [[Ben-Hur (1959)|Ben-Hur]] en [[Gone With the Wind]] laten zien). Tijdens de ouverture luisterde het publiek puur naar de muziek, en werd de tekst OUVERTURE groot [[optica|geprojecteerd]]. Pas daarna begon de film.

Bij moderne filmmuziek wordt er vaak gebruikgemaakt van mock-ups gemaakt met [[Sampler|samples]]. Hierdoor kan er met [[MIDI]] gewerkt worden wat filmmuziekcompositie voor veel meer muzikanten mogelijk maakt. Ook kan er in veel gevallen door het gebruik van samples veel geld bespaard worden als film-projecten orkestrale muziek willen gebruiken. Dit is niet de enige reden voor componisten om samples te gebruiken. Componisten als [[Hans Zimmer]] componeren voor grote films, maar gebruiken toch samples om orkestrale muziek neer te zetten omdat, in combinatie met midi en moderne [[digitaal audiomontagesysteem|digitale audiomontagesystemen]] (DAW), samples een hogere mate van controle toestaan wat voor een hoop componisten wenselijk is.<ref>http://www.soundonsound.com/sos/jul07/articles/pirates.htm</ref> Ook hoeft de componist in principe geen verstand te hebben van traditionele [[Muzieknotatie|muzieknotatie]] om met MIDI te kunnen componeren. Het ontbreken van akoestische elementen en dynamische muzikaliteit in gesamplede orkesten zorgt ervoor dat het echte orkest bij symfonische filmmuziek toch vaak boven de samples verkozen wordt.