Berg van Barmhartigheid (Brussel): verschil tussen versies

Aanvankelijk lag de Berg in de VoldersstraatVolrestraet, (tegenwoordigdie door zijn aanwezigheid later [[Lombardstraat (Brussel)|Lombardstraat]]), inging heten. Cobergher kocht hiervoor het ondertussen verdwenen Hof van Beersel aan.<ref>Gesloopt in 1860-62 voor de aanleg van de Zuidstraat.</ref> De Franse Tijd betekende bijna het einde van de Berg, maar na een onderbreking werden de activiteiten hervat. In 1856-62 verhuisde hij naar een nieuwbouw ontworpen door [[Alexis Partoes]] in de Sint-Gisleinstraat 19-23. Het terrein was dat van het vroegere Kapucijnenklooster, dat in het bezit was gekomen van wijnhandelaar Edouard Mosselman.<ref>De onteigening van het klooster als [[nationaal goed]] gebeurde in 1796 en de openbare verkoop in 1803.</ref> Zijn statige villa kreeg de functie van directeurswoning. Partoes ontwierp een ruim, L-vormig gebouw met vijf bouwlagen en dertien [[travee]]ën onder een [[schilddak]]. De gietijzeren kolommen en kleine gewelfboogjes stonden borg voor de brandveiligheid. In de tweede travee was een wachthuisje.

De [[raad van bestuur]] van de Berg wordt benoemd door de Brusselse [[gemeenteraad]] en voorgezeten door de [[burgemeester]].

Sinds de wet van 30 april 1848 is het verstrekken van pandleningen onderworpen aan een vergunning.<ref>Wet van 30 april 1848 op de herinrichting der bergen van barmhartigheid</ref> Als enige instelling in België beschikt de Brusselse Berg hierover. Sinds een wetswijziging van 1923 is men ook gaan spreken over een "Openbare Kas van Lening" (''Caisse publique des Prêts'').

*{{aut|Rijksdienst voor Monumenten- en Landschapszorg}}, ''Bouwen door de eeuwen heen in Brussel. Stad Brussel - Binnenstad'', Deel IC, 19891994, blz. 153-155 - [https://books.google.be/books?id=uGPIBypS7k0C Lees op Google Books]