Virale marketing: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 2:
== Kenmerken ==
[[
De aanname bij virale marketing is dat als een uiting een "ontvankelijk" individu bereikt, dit individu "besmet" wordt. Zolang elke besmette persoon gemiddeld meer dan één andere persoon benadert met de uiting, ofwel de voortplantingsquote is groter dan 1, zal net als bij een epidemie het aantal besmette personen volgens een [[logistische curve]] groeien, waarvan het eerste deel [[exponentieel]] lijkt.
Zolang iedere persoon de uiting naar ten minste één andere persoon doorstuurt, zal de campagne in principe eeuwig door blijven gaan, of in elk geval totdat alle ontvankelijke personen bereikt zijn. In de praktijk zal op een gegeven moment de voortplantingsquote kleiner dan 1 worden, waardoor de campagne uitsterft. Bij een voortplantingsquote van gemiddeld 0,7 zullen van elke 100 recent geïnfecteerden er 70 de uiting doorsturen, die op hun beurt de uiting ook weer naar 49 personen doorsturen et cetera. Uiteindelijk zal een virale campagne met een voortplantingsquote van 0,7, die begon met 100 geïnfecteerde personen, bij benadering 333 personen bereikt hebben.
Erg goede campagnes kunnen in de beginperiode gemiddelde voortplantingsquotes van (ruim) boven de 1 halen. Een getallenvoorbeeld waarbij een virale campagne bij 500 personen wordt uitgezet en de gemiddelde voortplantingsquote de eerste zeven dagen op gemiddeld 4 per dag ligt resulteert al in meer dan 1,6 miljoen "geïnfecteerde" personen. Zelfs in de uitdovingsfase daarna zullen nog enkele miljoenen nieuwe personen met de campagne geconfronteerd worden. Door onderzoek kan vooraf een verwachting uitgesproken worden omtrent de grootte op de piek van de campagne (=periode met meeste aantal nieuwe besmettingen per dag), de te verwachten lengte van de epidemie en het totale bereik van de campagne. Cijfers in de praktijk liggen echter vooralsnog lager. In februari 2007 berichtte ''De Telegraaf''<ref>"Viral movie SP breekt records", ''De Telegraaf'', 24 februari 2007</ref> dat de tot dan toe
Anders dan bij een pure virale campagne die moeilijk(er) te meten is, gebruikte de SP een variant die vanaf een centrale server gedraaid werd. Hierdoor is inzicht in de campagnevoortgang en controle makkelijker realiseerbaar.
Virale marketing wordt vaak toegepast in de vorm van een reclamefilmpje. Uit recent onderzoek van de Radboud Universiteit Nijmegen{{Bron?||2012|07|11}} blijkt dat deze zogenaamde ''viral commercials'' meer effect op de consument hebben dan tv-reclame. Volgens de onderzoekers kunnen ''viral commercials'' grofweg in drie categorieën verdeeld worden, namelijk: Grof, Geil of Grappig (de 3 G's). Uit vervolgonderzoek bleek dat de categorie Grappig de kans op een viraal effect het meest vergroten. Echter, uit ander onderzoek blijkt dat men wel moet opletten met het voeren van andere vormen van marketing. Zo blijkt adverteren in de traditionele media een negatief effect te hebben op het virale effect. Mensen lijken minder geneigd zijn virals door te sturen op het moment dat er duidelijk een commerciële boodschap achter zit en/of mensen zijn minder geneigd boodschappen door te sturen als ze geen pionier meer kunnen zijn omdat er via de traditionele media zo veel op is gewezen.<ref>[https://web.archive.org/web/20120624233925/http://www.online-marketing-blog.nl/het-negatieve-effect-van-adverteren-op-online-word-of-mouth Het negatieve effect van adverteren op online word of mouth], online-marketing-blog.nl, 21 juli 2011, in het [[Internet Archive]]</ref>
Bovendien kleven er ook risico's aan het gebruik van virale marketing. Aangezien de marketingboodschap door het internet, de verscheidene fora en sociale netwerken zich razendsnel over het net verplaatst, kunnen verkeerde klantgroepen worden benaderd. Een juiste heroverweging van risicomanagement is in dat geval van belang. Vooral voor grote bedrijven kan het gebruik van virale marketing imagoschade met zich mee brengen.<ref>Mathijs de Groot, Joachim Hellberg & Linda Pitkänen, [http://lnu.diva-portal.org/smash/get/diva2:420492/FULLTEXT01 New marketing tools and reputational risks] (masterscriptie), [[Universiteit van Växjö|Linnaeus University]], 2011</ref>
Regel 19:
== Geschiedenis ==
Volgens sommigen was venturekapitalist Steve Jurvetson in
== Voordelen ==
|