Swing (jazzmuziek): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Label: Misbruikfilter: Schuttingtaal |
k Wijzigingen door 83.247.13.5 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Beachcomber |
||
Regel 19:
De jazzstijlen in de periode 1920-1930 werden meestal gespeeld met ritmes met twee beats, waarbij er vaak naar werd gestreefd om de stijl van [[contrapunt]]ische improvisatie, ontwikkeld door de eerste generatie van jazzmusici in New Orleans, te reproduceren. In de late jaren 1920, echter, werden grotere ensembles met uitgeschreven arrangementen de norm, en een subtiele stilistische verschuiving vond plaats in het ritme, dat een 'four beat'-gevoel ontwikkelde met een soepel gesyncopeerde stijl van spelen, terwijl de ritmesectie de melodie ondersteunde met een gestaag viertels-ritme.
Net als jazz werd swing gecreëerd door Afro-Amerikanen, en het effect daarvan op de totale Amerikaanse cultuur was zodanig dat het de naam werd van een heel tijdperk in de VS: de ''swing era''. Swingmuziek deed normaal gezien geen beroep op strijkers en gebruikte eenvoudiger arrangementen waarbij de blazers en geïmproviseerde melodieën een belangrijke rol kregen toebedeeld.
[[Louis Armstrong]] relativeerde tijdens een radio-uitzending, waarbij [[Bing Crosby]] hem als ''The master of Swing'' introduceerde, de vernieuwing die swing bracht als volgt: "Ach, swing, wel, wij noemden het syncopen - vervolgens noemden ze het [[ragtime]], dan [[blues]] - dan [[jazz]]. Nu is het 'swing'. Die blanken maken er een puinhoop van."
==Zie ook==
| |||