Phraates IV: verschil tussen versies

Musa zou een grote invloed krijgen op haar man en hem ervan kunnen overtuigen zijn oudste zonen (vier of vijf) samen met hun echtgenotes en kinderen als gijzelaars naar Rome te sturen (hieronder bevond zich [[Tiridates III van Parthië|Tiridates III]], dewelke de Romeinen later in [[35]] n.Chr. als vazalkoning trachten te installeren)<ref>Tac., ''Ann.'' II 1; Flav. Ioseph., ''Ant. Iud.'' XVIII 2 § 4; Strabo, XVI p. 748.</ref>. En in [[10 v.Chr.|10]] of [[9 v.Chr.]] leverde hij deze dan ook deze uit aan [[Marcus Titius]], de ''[[proconsul]]'' van de ''[[provincia]]'' [[Syria]]. Dit moet hij niet zo erg hebben gevonden, daar de grootste vijanden van een Parthische koning zich altijd in zijn eigen familie bevonden (helaas zag hij het echte gevaar niet in). Hun zoon [[Phraates V]], vaak Phraataces genoemd (een verkleinvorm), duidde hij aan als zijn opvolger. In [[2 v.Chr.]] viel hij Armenia binnen en verdreef de door Augustus aangestelde Artavasdes, maar moest al snel terug toegeven en het gebied teruggeven<ref>Cass. Dio, LV 11; Vell. Pat., II 101; Tac., ''Ann.'' II 4.</ref>. Kort daarop vergiftigde Musa haar gemaal Phraates IV en maakte haar zoon Phraataces tot koning (zijzelf zou co-regentes zijn)<ref>Flav. Ioseph., ''Ant. Iud.'' XVIII 2 § 4.</ref>.