Sluikreclame: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
allerhande typo
http://wetten.overheid.nl/BWBR0016726/2004-06-30
Regel 3:
De meest voorkomende vorm is het beschikbaar stellen van producten voor [[televisieprogramma]]'s zodat deze producten zichtbaar en identificeerbaar zijn voor de kijker.
In [[jargon]] wordt dit ook wel ''brand placement'' genoemd.
Over het algemeen wordt sluikreclame samengenomen met het begrip ''product placement'', ware het niet dat sluikreclame verboden is: “Op grond van art. 6 van de Richtlijn Elektronische handel moeten commerciële communicaties al duidelijk herkenbaar zijn. De Richtlijn Elektronische handel bevat geen expliciet verbod van sluikreclame, zoals de Televisierichtlijn en haar opvolger, maar het fenomeen sluikreclame staat op gespannen voet met de eis van herkenbaarheid. Bovendien moet op grond van art. 6 van de Richtlijn Elektronische handel duidelijk zijn op wiens rekening reclame wordt gemaakt. Dat is bij sluikreclame niet het geval, zodat sluikreclame onder de Richtlijn Elektronische evenmin toelaatbaar is.”{{Bron?|Waar is dit een citaat uit?|2016|02|03}} Het is dus van belang dat men bij aanprijzing van producten duidelijk laat zien wat de producten zijn en van wie ze afkomstig zijn. Dit staat in de nieuwe richtlijnen (sinds 2007) van audiovisuele mediadiensten.
 
Sluikreclame is verboden op de [[Nederland]]se publieke [[omroep]] en [[radio]], toch stond er in de jaren tachtig een [[IKEA]]-bank in de populaire serie ''[[Zeg 'ns Aaa (1981)|Zeg 'ns AAA]]'', dezelfde bank stond op de voorpagina van de catalogus van de [[Winkelketen|meubelketen]]. Het was het eerste voorbeeld van brand placement in Nederland. Vooral op de [[Commerciële televisie|commerciële zenders]], in Nederland actief sinds 1989, doen omroepen in hun programma's aan sluikreclame.