Slag bij Andernach (939): verschil tussen versies

Hertog [[Everhard III van Franken]], die erg trouw was geweest aan koning [[Hendrik de Vogelaar]] raakte, na de dood van deze koning, snel in conflict met zijn zoon en opvolger, Otto I, die zichzelf niet, zoals zijn vader wel deed, als "primus inter pares" zag. Toen Eberhard en andere vorsten in 937 weigerden om hulde aan Otto te betuigen, sloten andere tegenstanders van Otto zich bij Eberhard aan. In 938 rebelleerde Eberhard samen met Otto's oudere halfbroer [[Thankmar]] en hertog [[Everhard van Beieren]]. Dit liep voor de rebellen niet goed af. Thankmar werd door volgelingen van Otto in de kerk van [[Eresburg]] gedood en Everhard van Beieren werd vervangen door zijn oom Berthold. Na een korte verzoening met Otto verbond Everhard III van Franken zich in 939 met de hertog van Lotharingen, [[Giselbert II van Maasgouw]] en Otto's jongere broer [[Hendrik I van Beieren]] en kwam hij opnieuw in opstand. Giselbert, sinds 928 hertog van Lotharingen, was ook loyaal geweest tijdens het bewind van Hendrik de Vogelaar, probeerde nu aan de invloedssfeer van zijn zwager (hij was getrouwd met [[Gerberga van Saksen]], een zuster van Otto I, te ontsnappen en verbond zich met de nieuwe koning van de West-Francië [[Lodewijk IV van Frankrijk|Lodewijk IV]]. Hij trad toe tot de opstand die onder leiding stond van Hendrik I van Beieren en Everhard III van Franken.

 

 

Nadat dit leger op plundertocht was geweest door de [[Niederlahngouw]], stak men de [[Rijn]] wederom bij [[Andernach]] over (nu van rechts naar links). Giselbert en Everhard III van Franken werden hierbij verrast door twee koningsgezinde graven, [[Konrad Kurzbold]], de graaf van de [[Niederlahngouw]], en zijn neef [[Udo van de Wetterau|Udo]], de graaf van de [[Wetterau]] en de [[Rheingau|Rijngouw]]. Hoewel de [[Konradijnen]] en de neven van Everhard III beide aan de kant van Otto stonden, volgde zij de rebellen met een klein leger en vielen zij aan toen de meerderheid van het vijandelijke leger al met buit en al de [[Rijn]] was overgestoken. Everhard III van Franken werd in de strijd gedood en, toen hij naar de andere kant probeerde te ontsnappen, verdronk Giselbert II van Maasgouw in de [[Rijn]]. Zo eindigde de opstand tegen toen nog koning Otto I.