Spits (sport): verschil tussen versies

De term komt onder meer voor bij [[voetbal]]. Wanneer een team slechts met één aanvaller speelt, dan is dit automatisch de spits, de [[aanvaller (voetbal)|aanvallende speler]] wiens belangrijkste taak het is om doelpunten te maken. Een systeem met twee aanvallers bestaat meestal uit twee spitsen, maar het kan ook een diepe spits zijn, met daarachter een schaduwspits. Een systeem met drie aanvallers bestaat meestal uit twee vleugelspelers (de rechter- en de linkerspits), met een spits in het midden (de centrumspits).

 

* '''Diepe spits''', de meest vooruitgeschoven spits binnen het systeem. Vaak gaat het om grote, sterke spitsen die goed kunnen [[kopbal|koppen]] aangezien ze centraal in de aanval spelen en dus regelmatig via hoge voorzetten van op de flanken bereikt worden. Ook snelheid en techniek zijn belangrijke eigenschappen van de diepe spits. Voorbeelden zijn [[Ronaldo Luis Nazário de Lima|Ronaldo]], [[Alan Shearer]], [[Patrick Goots]], [[Roy Makaay]], [[Fernando Torres]], [[Patrick Kluivert]], [[Radamel Falcao]] en [[Romelu Lukaku]].

* '''Targetspits''', is een soort van diepe spits. Targetspitsen zijn steevast grote, sterke aanvallers die door hun fysieke eigenschappen de bal goed kunnen afschermen en bijhouden. Deze aanvallers dienen vooral als aanspeelpunt voor hun teamgenoten en zijn dan ook vaak met hun rug naar het doel van de tegenstander gericht. Wanneer ze de bal in hun bezit hebben, kunnen andere ploegmaats aansluiten en mee oprukken naar het doel van de tegenstander. Voorbeelden zijn [[Zlatan Ibrahimović]], [[Jan Koller]], [[Colin Kâzim-Richards]], [[Andy Carroll]], [[Olivier Giroud]], [[Christian Benteke]] en [[Tom De Sutter]].