Keizer Frederik I Barbarossa: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Biografie: Wikipedia:Wikiproject/SpellingCheck. Help mee!, replaced: tenslotte → ten slotte met AWB |
k Wikipedia:Wikiproject/SpellingCheck. Help mee!, replaced: dichtbij, → dicht bij, met AWB |
||
Regel 19:
}}
'''Frederik I''', bijgenaamd '''Barbarossa''' ("Roodbaard") ([[Waiblingen]], [[1122]] – [[Anatolië]], [[10 juni]] [[1190]]) was een telg van het huis [[Hohenstaufen]]. Van 1155 tot aan zijn dood was hij [[keizer]] van het [[Heilige Roomse Rijk]]. Als erfopvolger was Frederik, sinds 1147, als '''''Frederik III''''', al [[hertogdom Zwaben|hertog van Zwaben]].
== Biografie ==
Regel 29:
[[Bestand:Keizer Frederik I Barbarossa penning 1152-1190 geslagen Nijmegen.jpg|thumb|left|300px|Denier of [[penning]] met Keizer Frederik I Barbarossa, geslagen in [[Nijmegen]].]]
In 1155, op zijn eerste Italiëtocht, werd Frederik in Monza met de IJzeren Kroon van Lombardije tot koning van Italië gekroond. Italië en Bourgondië (in die tijd ook wel Regnum Arelate, het koninkrijk van Arles, genoemd) vielen samen met Duitsland onder het gezag van de keizerskroon. Om zijn gezag in Italië te versterken had hij grote ambities. Zo wilde hij de steden het foedrum laten betalen (een feodale schatplicht), en de steden en vorsten van Italië strakker aan de keizerlijke kroon binden. Door de politieke situatie en gebrek aan middelen om de stadstaten simpelweg zijn wil op te leggen, werd hij in feite echter gedwongen partijganger te worden in de lopende onderlinge concurrentiestrijd in Noord-Italië. Een aantal steden kwam in verzet tegen de keizer en zijn bondgenoten en verenigde zich in de [[Lombardische Liga]]. Omdat Frederik ook met de paus (Alexander III) overhoop lag, werd ook de paus een partij in deze strijd. De paus steunde de steden van de Lombardische Liga financieel en moreel. Ondanks enkele indrukwekkende wapenfeiten (vooral de inname van Milaan in 1158, en wederom in 1162, waarna de stad verwoest werd en de bevolking over de vier windstreken verdreven) kon Barbarossa zijn zin niet doordrukken. In 1166 was hij er
In Midden-Italië kwam hij in conflict met de paus omwille van het feit dat Frederik door het systeem van de [[Rijkskerkenstelsel|Rijkskerk]] als het ware bisschoppen kon benoemen in de achtertuin van de paus. Daarnaast claimde hij veel keizerlijke rechten die in strijd waren met de belangen van de paus. Voornaamste hieronder was het bezit van de Mathildijnse Goederen. In 1157 te Besançon ontstond een rel toen Rainald van Dassel een brief van de paus voorlas aan het hof (de brief was natuurlijk in het Latijn, en Rainald vertaalde de brief voor zijn toehoorders in het Duits) waarin werd gesuggereerd dat de keizer een vazal van de paus zou zijn. De pauselijke gezanten leken dat niet erg tegen te spreken, waardoor het keizerlijke hof nog erger beledigd was. Na de dood van de toenmalige [[paus Adrianus IV]] (de enige Engelse paus) in 1159 ontstond een onverkwikkelijke situatie. Bij de verkiezingen voor de nieuwe paus waren de partijen verdeeld: er was een pro-keizerlijke partij en een pro-Siciliaanse partij. De pro-Siciliaanse kandidaat leek gewonnen te hebben, maar toen dat aangekondigd zou worden, trok de pro-keizerlijke kandidaat opeens de officiële mantel uit de handen van de bode en riep zichzelf tot paus uit. Hij werd paus Victor III. De pro-Siciliaanse kandidaat vertrok stilletjes uit Rome, en riep zich later tot "echte paus" (Alexander III) uit. Dit schisma duurde tot 1171. Alexander III behaalde ten slotte een volledige overwinning.
Regel 76:
|-
|'''Ouders'''
|colspan="8"|[[Frederik II van Zwaben]] (1090-1147)<br />∞ 1130<br />[[Judith van Beieren (1103-1130)|Judith van Beieren
|}
| |||