Karolingische renaissance: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 44:
Welke historische balans kunnen wij van de Karolingische renaissance opmaken? Ten eerste was de onderwijsvernieuwing van groot belang. De onderwijswetgeving die werd geïnitieerd door Karel de Grote en gedurende zijn lange bewind steeds werd bevestigd, en waar ook zijn opvolgers aan vast hielden, heeft een actieve rol gehad in de vermeerdering van het aantal studiecentra in het Westen. Dit was essentieel voor het intellectuele leven gedurende de gehele middeleeuwen in het westen en daarbuiten.
Merk ook de redding van vele antieke teksten op, vooral die van Latijnse auteurs, die in de [[scriptorium|scriptoria]] werden gekopieerd op initiatief van de Karolingische hof[[clerus]]. Onder de belangrijkste bewaard gebleven schrijvers zijn [[Vergilius]], [[Horatius]], [[Terentius]], [[Quintilianus]], [[Lucius Annaeus Seneca|Seneca]] en [[Marcus Tullius Cicero|Cicero]]. Ondanks deze inspanningen bezitten we momenteel de (onvolledige) werken van slechts ongeveer 150 Latijnse auteurs, onder 800 overgeleverde schrijversnamen. Wat er nog van het Latijns geschreven erfgoed over is, hebben we, behalve aan [[Byzantijnse rijk|Byzantium]] en de [[Kalifaat van de Abbasiden|Abbasiden,]] vooral aan
Daarnaast spanden de Karolingers zich in om fouten die in de overgeleverde Latijnse teksten waren geslopen te corrigeren (''emendatio'').<ref>Deze term wordt ook gebruikt in de ''Admonitio generalis'' uit 789, zie [[#onderwijswetgeving|supra]].</ref> Michel Banniard spreekt, in een Romeinse militaire beeldspraak, van "een terugkeer in geforceerde marsen naar de Latijnse norm dankzij de inspanningen van grammatici uit heel Europa".<ref>''Genèse culturelle de l'Europe'', Paris, Seuil "Points histoire", 1989, blz. ?</ref>
| |||