Luang Pu Sodh Candasaro: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
In vier alinea's uiteengezet hoe het leven van Luang Pu was. Gebaseerd op de Engels pagina.
Regel 1:
[[Bestand:Phramonkolthepmuni.jpg|miniatuur|Phramongkolthepmuni]]
'''Phramongkolthepmuni''' (Sodh Candasaro; in het Thais: พระมงคลเทพมุนี; 10 oktober [[1884]] – 3 februari [[1959]]) was de [[abt (boeddhisme)|abt]] van Wat Paknam Bhasicharoen, en de stichter van de [[Dhammakaya|Dhammakaya-traditie]] van [[meditatie]]. Als abt van Wat Paknam wordt hij ook wel aangeduid als Luang Pu Wat Paknam, ofwel 'De eerwaarde monnik van Wat Paknam'. Hij werd bekend als meditatiemeester tijdens het interbellum en de [[Tweede Wereldoorlog]], en was een belangrijke figuur in de wederopleving van het Thais Boeddhisme in die tijd.<ref>{{Citeer boek|taal=en|auteur=The Dhammakaya Foundation, Department of International Relations|titel=The Life and Times of Luang Phaw Wat Paknam|uitgever=The Dhammakaya Foundation|plaats=Patumthani, Thailand|datum=2010|bladzijdes=139-141|ISBN=978-974-89409-4-6|URLdatum=}}</ref> In recente jaren hebben onderzoekers erop gewezen dat hij tevens een grote rol heeft gespeeld in het bekend maken van het [[Theravada (boeddhisme)|Theravāda-Boeddhisme]] in het Westen, een gegeven dat tot nog toe weinig bekend was onder onderzoekers.<ref>{{Citeer boek|taal=en|auteur=Catherine Sarah Newell|URL=http://eprints.soas.ac.uk/id/eprint/7499|titel=Monks, meditation and missing links: continuity, “orthodoxy” and the vijja dhammakaya in Thai Buddhism|uitgever=Department of the Study of Religions, School of Oriental and African Studies, University of London|plaats=Londen|datum=2008-04|bladzijdes=76, 99, 117, 270|URLdatum=}}</ref><ref>{{Citeer boek|taal=en|auteur=Andrew Skilton|URL=http://dx.doi.org/10.1080/14639947.2013.785247|titel=Elective affinities: the reconstruction of a forgotten episode in the shared history of Thai and British Buddhism – Kapilavaḍḍho and Wat Paknam, Contemporary Buddhism: An Interdisciplinary Journal, 14:1|plaats=Londen|datum=2013-06-28|bladzijdes=165|citaat=Finally, had events been otherwise, the soḷasakaya meditation method, seen as somewhat marginal in its Thai context, might have become mainstream in the UK. As it is, it has been veiled by obscurity in the UK (even though it has been practised here throughout), despite its crucial historical role in the development of a native British bhikkhu-saṅgha.}}</ref>
 
== Geboorte ==
Phramongkolthepmuni werd op 10 oktober 1884 geboren. Zijn lekennaam was Sodh Mikaewnoi. Hij werd geboren in een familie van rijsthandelaren in Song Phi Nong, in de provincie Suphanburi, ongeveer honderd kilometer ten westen van Bangkok. In juli 1906, op 21-jarige leeftijd, trad hij in als [[Bhikkhu|monnik]] in Wat Song Phi Nong, en kreeg de [[Pāli]] ordenaam Candasaro.
 
== Opleiding als monnik ==
Phramongkolthepmuni werd veelzijdig opgeleid als monnik. In het oude Theravāda-Boeddhisme bestond er een tendens de traditie van meditatie, die met name mondeling werd overgedragen, te scheiden van de traditie van studie, die meer werd overgedragen door middel van geschiften. Desondanks koos Phramongkolthepmuni ervoor in beide tradities onderricht te ontvangen. In zijn dagboeknotities geeft hij aan vanaf de eerste dag van zijn intrede als monnik elke dag te hebben gemediteerd. We weten ook dat hij bij vele leraren in de leer ging voor zowel meditatie als studie, en bij verschillende tempels die als belangrijke studiecentra dienden geschriften bestudeerde.
 
== De ontdekking van de Dhammakāya ==
Ondanks dat hij bij vele leraren in de leer was geweest, en belangrijke teksten meester te zijn geworden in zijn studies, kreeg Phramongkolthepmuni in zijn elfde jaar als monnik een groeiend gevoel dat hij nog in gebreke was gebleven als monnik en nog niet de ware kern van de leer van de Boeddha had bereikt. In september 1917 besloot hij de moesson door te brengen in Wat Botbon Bangkuvieng, de tempel waar hij ooit in zijn eerste jaren onderwijs had genoten. Op een zeer bijzondere avond, na de recitatie van de kloosterregel te hebben bijgewoond, besloot hij zijn leven te geven in meditatie. Hij deed een gelofte dat hij niet meer van zijn plaats zou komen totdat hij de kern van de leer van de Boeddha had ervaren -- als hij niet zou slagen was hij bereid dit met zijn leven te bekopen. Diezelfde avond ontdekte hij in zichzelf wat hij later zou beschrijven als de 'Dhammakāya': een zuivere kern die in ieder mens terug kan worden gevonden, en die ook wel het 'Lichaam van de Verlichte' wordt genoemd. Overtuigd dat dit de kern van de leer van de Boeddha is, begon een nieuwe fase in het leven van Phramongkolthepmuni.
 
== Abt en leraar ==
Phramongkolthepmuni heeft een groot deel van zijn leven besteed aan het verdiepen en uitdragen van de meditatiemethode die hij Vijjā Dhammakāya noemde ('de kennis van de Dhammakāya'), en die later bekend zou worden als 'Dhammakaya-meditatie' of 'meditatie ter wille van het bereiken van de Dhammakāya'. Een jaar later nadat hij de Dhammakāya bereikte, werd hem een positie als abt van Wat Paknam toegewezen. In de loop der tijd ontwikkelde en verfijnde hij de meditatiemethode steeds meer, en verkreeg hij en zijn leerlingen steeds nieuwe inzichten. Over een zeer lange periode tot zijn dood in 1956, wist Phramongkolthepmuni Wat Paknam uit te bouwen tot zowel een centrum van meditatieonderricht, als een studiecentrum voor [[Pāli]] en de Boeddhistische leer. Hij speelde tevens een belangrijke rol in de bevordering van het regulier onderwijs in de omgeving van Wat Paknam en was een sleutelfiguur in de bouw van Putthamonthon, het officiële bestuurlijke centrum van het Boeddhisme in Thailand. Daarmee heeft hij een grote bijdrage geleverd aan de eenheid van de Thaise [[Sangha (boeddhisme)|Sangha]]. Hij stond bekend als een leraar met compassie, vastberadenheid en doorzettingsvermogen, en gaf onophoudelijk les in de theorie en praktijk van het Boeddhisme.
 
In de jaren vijftig zijn er verschillende westerlingen geweest die in Wat Paknam de meditatiemethode hebben geleerd. Dit was in die tijd nog tamelijk uniek. Een aantal van deze westerlingen trad ook in als monnik, waaronder William Purfurst en Peter Morgan, met respectievelijk de ordenamen Kapilavaḍḍho en Paññāvaḍḍho. Kapilavaḍḍho zou later in Engeland de English Sangha Trust oprichten. Paññāvaḍḍho ging later in de leer bij Phrathamvisutthimongkol, beter bekend in het westen als Ajahn Mahabua, en bleef monnik tot aan zijn dood in 2004.<ref>{{Citeer web|url=http://www.forestmeditation.com/teachings/forest_tradition/panya/ajaan_panya.html|titel=Ajaan Paññavaddho (sic)|bezochtdatum=2016-03-10|auteur=Jason Chang|datum=2008-01-09|uitgever=}}</ref>
 
{{Appendix}}