Absint: verschil tussen versies

Toen de absintconsumptie aan het einde van de 19e eeuw enorme proporties aannam, hebben veel Europese landen, evenals de regering van de Verenigde Staten, wetten aangenomen die de productie en consumptie van absint aan banden legde. Aanleiding tot het verbod was, naast het hierboven beschreven fictieve syndroom, onder andere het tragische geval van de [[Zwitserland|Zwitserse]] alcoholist Jean Lanfray, die na overmatige alcoholconsumptie, waaronder twee glazen absint, zijn gezin uitmoordde. Wat ook meespeelde was het feit dat in de jaren 1870 tot 1885 alle wijngaarden in o.a. Frankrijk het slachtoffer waren van de verwoestende druifluis (phylloxera vastatrix) waardoor er geen wijn meer werd gedronken en men massaal overging op Absint als nationale volksdrank. De Franse regering zou begin 1900 de negatieve publiciteit over absint bewust hebben verspreid om de Fransen weer aan de wijn te krijgen toen de wijngaarden weer groeiden door enting op resistente Amerikaanse wijnstoksoorten. Het werd uiteindelijk op internationale schaal verboden, hoewel genoemde excessen vanwege het absint gebruik meer te maken zouden hebben gehad met overmatig alcohol gebruik, of het drinken van zelfgestookte absint met giftig alcohol (methanol), dan de toxicatie door de thujone in absint.