Sozialistische Einheitspartei Deutschlands: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Elizabeth'94 (overleg | bijdragen)
dat lijkt me toch wel algemeen bekend
k →‎Fusie van KPD en SPD: SED: Wikipedia:Wikiproject/SpellingCheck. Help mee!, replaced: terecht kwam → terechtkwam met AWB
Regel 30:
 
===Fusie van KPD en SPD: SED===
In de aanloop naar de fusie werd en de rechtervleugel van de SPD en andere tegenstanders van een fusie binnen die partij buiten spel gesteld. Veel [[sociaaldemocratie|sociaaldemocratische]] tegenstanders van de fusie weken uit naar [[Bondsrepubliek Duitsland (1949-1990)|West-Duitsland]], anderen werden gevangengezet (en later soms uitgewezen). Veel van deze sociaaldemocraten die de gedwongen vereniging van de KPD en de SPD niet zagen zitten belandden in kampen ([[Speziallager]]) en gevangenissen zoals [[Sachsenhausen (concentratiekamp)|Sachsenhausen]], [[Jamlitz]], [[Hohenschönhausen (gevangenis)|Hohenschönhausen]] en [[Buchenwald]]. Dit had het cynische gevolg dat nogal wat sociaaldemocraten na onder de nazi's in Buchenwald of Sachsenhausen te hebben gezeten opnieuw in diezelfde kampen terecht kwamenterechtkwamen. Op [[21 april|21]] en [[22 april]] 1946 vond in het [[Admiralspalast]] in de [[Friedrichstraße]] in [[Berlijn]] een bijzondere vergadering van KPD'ers en SPD'ers plaats. Er namen in totaal 548 SPD'ers (waarvan 103 uit de westelijke bezettingszones) en 507 KPD'ers (waarvan 107 uit westelijke bezettingszones) aan het congres deel. Het congres werd geopend met muziek van [[Ludwig van Beethoven|Beethoven]]. Daarna traden [[Wilhelm Pieck]] van de KPD en [[Otto Grotewohl]] van de SPD naar voren en schudden elkaar symbolisch de hand om daarmee de fusie te bekrachtigen. Het handen schudden werd opgenomen in het logo van de partij. De nieuwe partij kreeg de naam '''Sozialistische Einheitspartei Deutschlands''' (SED). Over de fusie is binnen de [[Sovjet-bezettingszone in Duitsland]] geen stemming gehouden. In [[West-Berlijn]] werd deze stemming wél gehouden en sprak 82% zich uit tegen een onmiddellijke fusie.<ref>[http://www.willy-brandt-haus.de/cms/beitrag/1001046/112259/ Momentaufnahmen der deutschen Sozialdemokratie], Willy Brandt Haus</ref> In [[Oost-Berlijn]] kon de SPD blijven bestaan en sloot zich slechts een derde van de SPD-leden aan bij de SED. Besloten werd dat de SED een [[marxisme|marxistische]] partij werd en ''geen'' [[marxisme-leninisme|marxistisch-leninistische]]. Dit betekende dat de partij een marxistische koers zou voeren, maar dan zonder een [[leninisme|leninistische]] partijorganisatie. Pieck en Grotewohl werden tot voorzitters van de partij gekozen en [[Walter Ulbricht]] als vicevoorzitter. Als hoofdbestuur werd een ''Parteivorstand'' (Partijbestuur) gekozen en er kwam een ''Zentralsekretariat'' (Centraal Secretariaat) voor de centrale administratie. Binnen de partij werd openlijk gesproken over de "Duitse weg naar het socialisme."
 
De regionale verkiezingen in de SBZ in de herfst van [[1946]] verliepen gunstig voor de SED. In sommige gebieden behaalde de SED geen absolute meerderheid (meer dan 50% van de stemmen). In [[Oost-Berlijn]]<ref>[Uitslag:<br />SPD: 49%<br />[[CDUD|CDU]]: 22%<br />SED: 20%<br />[[LDPD]]: 9%]</ref> werd de SED zelfs verslagen door de [[Sozialdemokratische Partei Deutschlands|SPD]]-Berlijn: de SPD kreeg 48,7 % van de stemmen, terwijl de SED niet meer dan 19,8 % van de stemmen behaalde.<ref>[Behalve in Oost-Berlijn mocht de SPD nergens meer zelfstandig opereren in de SBZ.]</ref> Buiten Oost-Berlijn werd SED wel de grootste partij in de ''Länder'' (bondslanden). (zie: [[Landdagverkiezingen in de SBZ in 1946]]). In de daaropvolgende jaren werd de SED de leidende partij binnen de SBZ en leidde zij de [[Duitse Volkscongres]]sen, de tijdelijke parlementen van de SBZ.