Slag bij de Singels: verschil tussen versies

 

==Inleidende manoeuvres==

[[File:Aerial view of Lydd, Kent.JPG|{{largethumb}}|Een luchtfoto van Kaap Dungeness, de "Hoek van de Singels"]]

Ongunstige winden dwongen eerst tot een terugkeer maar op 3 december lukte het weer naar het zuiden te zeilen. De With verliet bij deze gelegenheid alsnog de vloot. De Ruyter nam op de ''Witte Lam'' zijn eskader over en in ruil daarvoor werd [[Johan de Liefde (viceadmiraal)|Jan Evertsen de Liefde]], de vlaggekapitein van De With op de ''Prinses Louise'', tijdelijk viceadmiraal onder Johan Evertsen. Nadat het konvooi veilig de [[Straat van Dover]] bereikt had, splitste het zich in kleinere groepen die ieder in [[Het Kanaal]] op weg moesten gaan naar hun bestemming, begeleid door in totaal zestien oorlogsschepen.<ref name="Bander2014"/> De hoofdmacht van Tromp, met 1800 stukken geschut en 6500 opvarenden, ging om de koopvaarders te dekken op zoek naar de Engelse vloot, die hij op [[9 december]] [[1652]] aantrof op ''The Downs'', in Nederland bekend als de [[Rede van Duins]]. Dit was conform de instructies van de Staten-Generaal die bevalen indien mogelijk de vijand "in de Hoofden" te overvallen. Hier ligt tussen de landhoofden van [[North Foreland]] en [[South Foreland]] een tegen westenwinden beschutte ankerplaats die door de Engelse vloot vaak gebruikt werd als gunstige uitvalsbasis. De offensieve mogelijkheden die deze positie bood, droegen echter het grote nadeel met zich mee dat men niet eenvoudig kon ontsnappen als een sterke vijandelijke vloot van het oosten uit voor de wind aanviel. In 1639 had Tromp zelf onder zulke omstandigheden een grote Spaanse vloot vrijwel vernietigd in de [[Slag bij Duins]]. De Engelse vloot van ongeveer tweeënvijftig schepen, waarvan tien lichtere vaartuigen, onder het bevel van ''General-at-Sea'' [[Robert Blake (admiraal)|Robert Blake]], had de Nederlandse vloot al op 1 december opgemerkt maar had toen geen actie ondernomen wegens het slechte weer. Nu de Nederlanders opnieuw verschenen, liet Blake krijgsraad houden op zijn vlaggeschip de ''Triumph'', de sterkste oorlogsbodem waarover hij beschikte, bewapend met zestig stukken geschut. De raad besloot een slag indien mogelijk te vermijden. Blake deed het voorstel anker te lichten en naar het zuiden koers te zetten, wat aanvaard werd. Een reden hiervoor werd echter niet gegeven, wat geleid heeft tot een speculatie over zijn motieven. Het kan zijn dat Blake zijn positie te kwetsbaar vond en liever naar het zuiden ontsnapte dan naar het noorden, de Theems in, vanwege het prestigeverlies en het gevaar dat de Nederlanders Het Kanaal zouden gaan beheersen. Het is echter ook mogelijk geacht dat hij zich van de grootte van Tromps vloot helemaal niet bewust was of een lage dunk had van diens gevechtskracht en er langs wilde glippen om het rijke konvooi aan te vallen. Dat is echter minder waarschijnlijk want de Engelsen hadden kort daarvoor van een buitgemaakte Nederlandse koopvaarder te horen gekregen dat de Staatse vloot ''ninety-five sail strong'' was.