Misak-ı Millî: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 2:
'''Misak-ı Millî''' (Nederlands:''Nationale Pact'' of ''Nationale Eed'') was een pakket van 6 belangrijke besluiten genomen door de laatste Ottomaanse parlement op 28 januari 1920. Na de [[Eerste Wereldoorlog]] verloor de ooit zo reusachtige [[Ottomaanse Rijk]] al haar grondgebieden in de [[Balkan]], [[Noord-Afrika]] en het [[Midden-Oosten]] waarbij alleen een rompstaatje overbleef dat circa 50% omvatte van[[Anatolië]]. De Ottomaanse pamarlement probeerde haar voormalige grondgebieden op legitieme wijze terug te krijgen door referenda in bezette gebieden te organiseren. Dit besluit werd openlijk gepubliceerd op 12 februari 1920. Deze besluiten leidden ertoe dat de [[Britten]], [[Fransen]] en [[Italianen]] overgingen tot de [[Bezetting van Constantinopel|Bezetten van Istanbul]] op 16 maart 1920 waarbij de parlement ontslagen werd en een westers gezinde parlement werd geïnstalleerd.
Als gevolg van deze gebeurtenissen en de vernederende [[Verdrag van Sèvres]] richtten de Turkse nationalisten onder leiding van [[Veldmaarschalk]] [[Mustafa Kemal Ataturk]] en nieuwe parlement op, de [[Grote Nationale Assemblee van Turkije]], in [[Ankara]]. Veel voormalige parlementsleden uit de voormalige parlement van [[Istanbul]] sloten zich aan bij deze parlement. Onder leiding van [[Ataturk]] werden de hoofdlijnen van de Misak-i Milli uitgevoerd door verschillende veldslagen tegen de bezetters. De Misak-i Milli werd grotendeels verzegeld met het [[Verdrag van Lausanne]] in 1923 waarbij de huidige landgrenzen van [[Turkije]] werden vastgesteld en internationaal erkend werd en het [[Verdrag van Montreux]] in 1936 waarbij Turkije de volledige controle over de [[Bosporus]] verkreeg en deze in oorlogstijd mag sluiten.
==Afbeeldingen==
| |||