IJ (digraaf): verschil tussen versies

De ''ij'' is van oorsprong een dubbele ''i'', die in het [[Middelnederlands]] de lange {{IPA|i:}} voorstelde. Toen werd de ''i'' nog vaak zonder punt geschreven en kon de digraaf ''ıı'' gemakkelijk met de ''u'' verward worden. Om de leesbaarheid te vergroten kreeg de tweede ''i'' een staart, wat ook bij Romeinse cijfers als ''iij'' werd gebruikt. De ''lange ij'' werd in 1804 officieel geïntroduceerd.