Eddy Grant: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
il
Kattenkruid (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 22:
In [[1970]] richtte hij zijn eigen productiemaatschappij op, ''Torpedo''. Niet veel later, in [[1971]], kreeg hij op 23-jarige leeftijd een [[hartaanval]] en een ingeklapte long als gevolg van zijn overvolle agenda. Eddy Grant verliet daarop ''the Equals'' en verkocht ''Torpedo''. De volgende jaren hield hij zich vooral bezig met het produceren van werk van andere artiesten. In [[1977]] kwam hij met een nieuw album, ''Message Man''. Een veel terugkomend thema in deze tijd was [[discriminatie]] en de woede die dat opriep.
 
In [[1979]] kwam hij met een volgend soloalbum, ''Walking on sunshine''. De single ''Living on the frontline'' werd een hit (vooral in het club-circuit), maar het album zelf flopte. Dit gebeurde ook met de volgende lp, ''Love in Exile''. In [[1981]] wist Grant met de lp ''Can't get enough'' in de album-chartsalbumhitlijst te komen. Van het album ''Killer on the rampage'', dat in [[1981]] uitkwam, kwam de succesvolle single ''I don't wanna dance''. Kort daarop scoorde hij een top 10-hit in onder meer Nederland, Engeland en de Verenigde Staten met ''Electric Avenue''.
 
Halverwege de jaren 80 bracht Grant nog verschillende singles uit die kleine hitjes werden of flopten. Grant scoorde nog eenmaal een wereldhit in [[1988]] met het nummer ''Gimme hope Jo'anna'', over de [[apartheid]] in [[Zuid-Afrika]]. Dit nummer werd in Nederland een [[Nummer 1-hits in Nederland 1980-90|nummer 1]]-hit.