Schilderkunst van de 20e eeuw: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
→‎Tijdens het naziregime: Een goed voorbeeld van een kunstschilder, die tijdens de bezetting zo nu en dan in een meer expressionistische toon werkte en daarmee het risico nam, om mogelijke sympathieën vóór het verzet tijdens de 2e wereldoorlog ken...
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
Regel 39:
==Tijdens het naziregime==
Vanaf 1933, toen [[Adolf Hitler]] in Duitsland aan de macht kwam, werd een flink deel van de moderne kunst, die niet in de smaak viel bij de [[nazi]]'s, in de ban gedaan. Dit werd aangeduid met ''[[Entartete Kunst]]'' (ontaarde kunst). Deze kunstvorm, eerder een verzameling van om allerlei redenen ongewenst werk, of van ongewenste (Joodse) kunstenaars, bleef bestaan tot de val van Duitsland in 1945. Een aantal kunstenaars kreeg een verbod om te werken, en moest daardoor uit Duitsland vluchten. Zo vertrok ook [[Piet Mondriaan]] in 1938 vanuit Parijs naar New York. Dit betekende een voorlopig einde van de ontwikkeling van de kunst in Duitsland, en in veel van de bezette landen eromheen. Vanaf dat moment zou tientallen jaren lang de vernieuwing van de kunst vooral in de [[Verenigde Staten]] plaatsvinden. Kunstenaars die in de Duitsland omringende landen tijden de bezetting toch expressionistisch bleven
werken , deden dat onder een groot risico en gaven op deze manier te kennen, dat ze eerder een keuze maakten vóór het verzet en tegen het naziregime. Een voorbeeld van een kunstschilder die tijdens de bezetting in de 2e wereldoorlog, zo nu en dan in een licht expressionistische toon werkte en daarmee het risico nam om mogelijke sympathieën vóór het verzet kenbaar te maken, is de Belgische kunstschilder Jean-Louis Minne.
 
==Wederopbouw 1945 - 1960 ==