Normandische verovering van Engeland: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
DennisPeetersBot (overleg | bijdragen)
Regel 106:
 
===Angelsaksische emigratie===
Na de verovering ontvluchtten vele Angelsaksen, waaronder groepen van edelen, het land,<ref name=Byzantium>{{Aut|K.N. Ciggaar}}, ''Western Travellers to Constantinople: the West and Byzantium, 962–1204'', Leiden, 1996, pp. 140-141.</ref> voornamelijk naar Schotland, Ierland of Scandinavië.<ref name=Daniell>{{Aut|C. Daniell}}, ''From Norman Conquest to Magna Carta: England, 1066–1215'', Londen, 2003, pp. 13-14.</ref> Leden van de familie van de verslagen koning Harold II van Engeland’sEngeland zochten hun toevlucht in Ierland en gebruikten hun bases in dat land voor een mislukte invasie invan Engeland.<ref name=Huscroft140>{{Aut|R. Huscroft}}, ''The Norman Conquest: A New Introduction'', New York, 2009, pp. 140-141.</ref> De grootste uittocht deed zich voor in de jaren 1070, toen een groep Angelsaksen in een vloot van 235 schepen naar het [[Byzantijnse Rijk]] voer.<ref name=Daniell /> Dit rijk werd een populaire bestemming voor veel Engelse edelen en soldaten, omdat de Byzantijnen huurlingen nodig hadden.<ref name=Byzantium /> Het Engelse contingent werd het overheersende element in de elite-eenheid de [[Varangiaanse garde]], tot dan toe een grotendeels Scandinavische eenheid, waaruit de [[lijfwacht]] van de keizer werd samengesteld.<ref>{{Aut|I. Heath}}, ''Byzantine Armies AD 1118–1461'', Londen, 1995, p. 23.</ref> Een deel van het Engelse migranten vestigdenvestigde zich in de Byzantijnse grensgebieden aan de [[Zwarte Zee]]-kust. Zij stichtten daar steden met namen als Nieuw London en Nieuw York.<ref name=Byzantium/>
 
===Bestuurlijke systemen===