|
#DOORVERWIJZING[[Elizabeth Sneyers]]
'''Elizabeth Sneyers''' (ook gekend als Betty Depelsenaire, en later Betty Rodesch) ([[Bonheiden]] [[23 augustus]] [[1913]] - [[24 januari]] [[1998]]) was een [[België|Belgische]] [[communisme|communistische]] [[advocaat|advocate]] en [[feminisme|feministe]]. Ze was tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] een van de weinige vrouwen die werden opgesloten in het [[Fort van Breendonk]].<ref>[http://www.lalibre.be/actu/belgique/plongee-au-coeur-de-l-horreur-nazie-51b88595e4b0de6db9aacbe2 Plongée au coeur de l'horreur nazie], [[La Libre Belgique]] 3 september 2004</ref><ref>[http://archives.lesoir.be/du-poele-du-diable-au-message-de-paix_t-20130316-02AR9Y.html Du poêle du diable au message de paix], [[Le Soir]] 26 maart 2013</ref>
==Biografie==
Depelsenaere studeerde rechten aan de [[Université libre de Bruxelles]] waar ze in 1936 afstudeerde. Ze was actief in de feministische groepering [[Femmes dans l'action mondiale]] en steunde stiekem de [[Kommunistische Partij van België]].
In 1937 trouwde ze met de advocaat [[Albert-Emile Depelsenaire]]. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de Depelsenaeres lid van het [[Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog|verzet]]. Ze werden gearresteerd op 10 november 1941. Hun arrestatie gebeurde in de nasleep van het onderzoek naar verzetsman [[Willy Kruyt]].<ref>Dónal O'Sullivan: ''Dealing with the Devil: Anglo-Soviet Intelligence Cooperation During the Second World War (Studies in Modern European History)'', Peter Lang Publishing Inc, 2010</ref>
Sneyers echtgenoot man werd op 17 januari 1942 tot de dood veroordeeld op en stierf in 1943 na [[deportatie]] naar [[Nazi-Duitsland]]. Sneyers zelf werd vrijgelaten, maar op 13 juli 1942 weer gearresteerd, waarna ze werd opgesloten in het [[Fort van Breendonk]], waar ze werd gemarteld. In december werd ze verhuisd naar de gevangenis van [[Sint-Gillis]]. In mart 1943 werd ze naar de gevangenis van [[Berlin-Moabit]] gebracht, in functie van het proces tegen het [[Orchestre rouge]], waarvan verschillende leden de doodstraf kregen. Sneyers werd in de winter verhuisd naar de gevangenis van [[Bützow]], waar ze in mei 1945 werd bevrijd door het [[Rode Leger]]. Na de oorlog getuigde ze tijdens de processen over Breendonk.
Na de oorlog was ze kandidate voor de KBP tijdens de [[Belgische verkiezingen 1946]]. Ze nam haar activiteit als advocate terug op en trouwde met voormalig medegevange [[Franz Schneider]], met wie ze vervolgens acht jaar in [[Zwitserland]] woonde. Terug in België werd ze magistrate en zette haar politieke activiteiten stop. In België trouwde ze met [[Alphonse Rodesch]].<ref>''Dictionnaire des femmes belges. XIXe et XXe siècles'' Eliane Gublin (red.) Éditions Racine, 2006, 637 p.</ref>
Sneyers schreef haar ervaring tijdens de oorlog neer in het boek 'symphonie fraternelle'.
==Onderscheidingen==
*Kruis van politieke gevangene met zeven sterren
*[[Oorlogskruis]] met palmen
==Bibliografie==
*[http://www.getuigen.be/Getuigenis/Depelsenaire-Betty/tkst.htm Symphonie fraternelle], Les editions Lumen, Brussel
==Externe link==
*[https://www.youtube.com/watch?v=WZ2ThEBejuo Video-interview met Sneyers]
{{Appendix}}
{{DEFAULTSORT:Sneyers, Elizabeth}}
[[Categorie:Belgisch marxist]]
[[Categorie:Belgisch advocaat]]
[[Categorie:Fort van Breendonk]]
[[Categorie:feminisme]]
| 