Santos FC: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 58:
In de [[Copa Libertadores 1964]] werd de club in de halve finale gewipt door de latere winnaar [[CA Independiente|Independiente]]. In de Taça moest de club dit jaar al in de kwartfinale aantreden en zette daar [[Atlético Mineiro]] opzij. Nadat ook Palmeiras in de halve finale verslagen werd trof de club [[CR Flamengo|Flamengo]] in de finale. Andermaal beslechtten Pelé en Coutinho de titel al in de heenwedstrijd, het werd 4-1, na een 0-0 in Rio werd zo opnieuw de titel gevierd. In de [[Copa Libertadores 1965]] werd Santos groepswinnaar en trof dan in de halve finale het [[CA Peñarol|Peñarol]] van sterspeler [[Pedro Rocha|Rocha]]. Thuis werd het 5-4 voor Santos, maar uit verloren ze waardoor er een derde wedstrijd kwam die Peñarol won. Ook in 1965 bereikte de club weer de finale van de Taça en trof daar [[CR Vasco da Gama|Vasco da Gama]]. Het werd 5-1 thuis waardoor de terugwedstrijd ook nu overbodig was, Pelé zorgde daar voor de enige treffer. In 1966 wijzigde het concept van de Copa Libertadores en waren ook vicekampioenen welkom, hierop protesteerden de Braziliaanse teams waardoor Santos weg bleef van het strijdtoneel. In de Taça werd Palmeiras al voor de derde keer op rij in de halve finale verslagen, maar in de finale moest de club dit keer zijn meerdere erkennen in [[Cruzeiro EC|Cruzeiro]] dat de heenwedstrijd met 6-2 ging winnen. In de terugwedstrijd zorgden Pelé en [[Toninho Guerreiro]] voor een 2-0 voorsprong, maar Cruzeiro scoorde daarna nog drie keer en was zo verdiend kampioen. De Braziliaanse clubs maakten hun heroptreden in de [[Copa Libertadores 1967]], maar Santos zag af van deelname om de prestaties in de nationale competitie niet in gevaar te brengen.
In 1967 werd met het [[Torneio Roberto Gomes Pedrosa]] een tweede competitie opgericht, die een landskampioen opleverde. In tegenstelling tot de Taça, waaraan de staatskampioenen mochten deelnemen, mochten hier enkel de sterkste teams uit de sterkste competities deelnemen. Het Torneio Rio-São Paulo werd uitgebreid met clubs uit de sterkste competities zodat het niveau een stuk hoger lag dan bij de Taça, die nog tot 1968 zou bestaan. In de tweede editie kon de club met onder andere [[Clodoaldo Tavares de Santana|Clodoaldo]], [[Jonas Eduardo Américo|Edu]] en [[Abel Verônico|Abel]] de titel veroveren en met 18 treffers was Toninho Guerreiro de topschutter van de competitie. Net als na de vorige titel zat er ook nu geen deelname in voor de Copa Libertadores omdat dit kalendergewijs niet te combineren was met de voorbereidingen voor het [[Wereldkampioenschap voetbal 1970|WK 1970]]. De volgende twee seizoenen werd de club telkens in de eerste fase uitgeschakeld, er kwam een einde aan de hoogdagen van de club, hoewel de club wel nog drie keer op rij de staatstitel won eind jaren zestig
In 1971 werd de competitie afgevoerd en vervangen door een nieuwe competitie, de huidige [[Campeonato Brasileiro Série A|Série A]]. Tot midden jaren tachtig namen hier ook de staatskampioenen aan deel samen met de sterkste teams, waardoor er vaak meer dan veertig clubs in de hoogste klasse speelden. In [[Campeonato Brasileiro Série A 1974|1974]] eindigde de club op de derde plaats echter kon de club de daaropvolgende vier seizoenen niet eens de top twintig halen. In 1979 weigerde Santos, samen met nog enkele teams uit de staat São Paulo om al in de tweede fase van de competitie aan te treden in plaats van de derde. Toen de voetbalbond hun verzoek niet inwilligden besloten ze niet deel te nemen waardoor 1979 het enige seizoen zonder Santos is in de geschiedenis van de Série A. Na één seizoen keerde de club terug en eindigde drie keer in de top tien. In [[Campeonato Brasileiro Série A 1983|1983]] bereikte de club voor het eerste de finale om de titel tegen [[CR Flamengo|Flamengo]]. In de heenwedstrijd zorgden [[Edvaldo Oliveira Chaves|Pita]] en Serginho Chulapa voor een 2-1 overwinning, maar in Rio werd het 3-0 waardoor een nieuwe landstitel verloren ging. Door het goede resultaat mocht de club wel nog eens deelnemen aan de Copa Libertadores, maar werd daar laatste in de groepsfase. Na nog een negende plaats het jaar erop zakte de club terug weg naar de middenmoot. In 1988 werd de [[Supercopa Sudamericana|Supercopa Libertadores]] ingevoerd, een competitie die tot 1997 gespeeld werd en waar de ex-winnaars van de Copa Libertadores aan deelnamen, zodat de club wel elk jaar een internationale competitie speelde. Het duurde echter tot 1996 vooraleer de club hier een keer brokken kon maken en de halve finale bereikte, waar ze verloren van [[CA Vélez Sársfield|Vélez Sársfield]]. Een jaar eerder was de club nog eens vicekampioen geworden in de competitie, waar ze de finale verloren van Botafogo. In [[Campeonato Brasileiro Série A 1998|1998]] verloor de club pas in de halve finale om de titel van Corinthians en won dat jaar ook de [[Copa CONMEBOL]] tegen [[CA Rosario Central|Rosario Central]].
Pas recent kent de club weer grote successen. Met een jong elftal werd Santos in [[2002]] en [[2004]] kampioen van Brazilië. Dit kampioensteam omvatte onder andere [[Robinho]], [[Diego Ribas da Cunha|Diego]], [[Leonardo Lourenço Bastos|Léo]], [[Alex Rodrigo Dias da Costa|Alex]] en [[Renato Dirnei Florêncio Santos|Renato]].
| |||