Wereldeconomie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Link naar doorverwijspagina Deflatie gewijzigd in Deflatie (economie) met DisamAssist. |
|||
Regel 69:
Na de [[Tweede Wereldoorlog]] kwam de laatste grote ommezwaai. De [[Hoogconjunctuur na de Tweede Wereldoorlog|tweede helft van de twintigste eeuw was een lange periode van hoogconjunctuur]]. Tussen 1950 en 1998 werd de wereldeconomie zesmaal zo groot. Hoewel velen niet beter wisten, was er nooit eerder een dergelijke economische groei geweest. Dit was mogelijk door de bevolkingsgroei, de beschikking over goedkope energie en de vooruitgang in de wetenschap en technologie die al eerder was begonnen. [[Systeem van Bretton Woods|Bretton Woods]] lag aan de basis van de economische stabiliteit waardoor bedrijven zich wereldwijd konden vestigen. Met het wegvallen van de [[Bilateraal (staatskunde)|bilaterale]] koloniale handelsbetrekkingen lag de weg vrij voor vrijhandel, wat de economische groei versterkte. De [[economische politiek]] van ''[[laisser faire]]'' werd grotendeels verlaten en vervangen door een [[Keynesianisme|keynesiaanse begrotingspolitiek]] waarbij de overheid de economie stuurde met het fiscale beleid. Hiermee moesten wereldwijde [[recessie]]s gedempt worden om een herhaling van de Grote Depressie en de daaropvolgende oorlog te voorkomen. Voor de westerse landen en Japan lag het hoogtepunt van de groei tussen 1950 en 1973. Na dit gouden tijdperk vlakte de groei in de westerse landen af.
Daarbij was sprake van vier grote [[schok (economie)|schok]]ken. De eerste was tijdens de jaren zeventig van de twintigste eeuw. [[Inflatie]] nam sterk toe, het systeem van Bretton Woods werd verlaten en tijdens de [[oliecrisis van 1973]] wist de [[Organisatie van olie-exporterende landen|OPEC]] de [[olieprijs]] sterk te laten stijgen. Waar verminderde economische groei normaal gesproken gepaard zou moeten gaan met [[Deflatie (economie)|deflatie]] was er nu sprake van inflatie, zogenaamde [[stagflatie]].<br />
In de jaren tachtig ontstond de [[Latijns-Amerikaanse schuldencrisis]] nadat deze landen hun buitenlandse schulden niet meer konden betalen. De jaren tachtig waren voor Latijns-Amerika een [[Década perdida|verloren decennium]], maar ook Japan kende in de jaren negentig een [[Verloren decennium (Japan)|verloren decennium]]. De [[Japanse economische crisis]] volgde op een ongekende [[hausse]] van vastgoed- en aandelenprijzen en had een lange periode van deflatie tot gevolg.<br />
De vierde crisis kwam met het [[uiteenvallen van de Sovjet-Unie]]. De plotselinge overgang naar een [[markteconomie]] pakte desastreus uit met een gemiddelde daling van het inkomen van 40% tussen 1990 en 1998. Ondanks deze crises stortte de wereldhandel niet in en bleek het liberale economische systeem opmerkelijk robuust.
| |||