Versie van 5 okt 2015 00:30 bewerken Vedett (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 557 bewerkingen k →‎België ← Oudere bewerking		Versie van 14 feb 2016 18:53 bewerken ongedaan maken Paul B (overleg \| bijdragen) 46.704 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 2: De vicepremier neemt ook de taken van de premier over wanneer hij of zij niet meer in staat is het land te regeren. Het eerste deel van het woord is afkomstig van het Latijnse woord ''vice'' dat ''in plaats van'' betekent. Een [[regering\|kabinet]] kan meerdere vicepremiers ~~bevatten~~hebben. Veelal zijn dit de leidende [[minister]]s namens hun [[~~coalitie]]-[[politieke partij~~Regeringscoalitie\|~~partijen~~coalitiepartijen]] in de [[regering]]. == België == Regel 8: == Nederland == {{Zie hoofdartikel\|~~Viceminister-president van~~Vicepremier (Nederland)}} In Nederland is het bij de vorming van meerpartijenkabinetten (van drie [[coalitie]]-[[politieke partij\|partijen]]) gangbaar dat daarbij ook twee vicepremiers ~~of viceminister-presidenten~~ worden aangesteld, namelijk één voor elk van de partijen die niet de premier hebben geleverd. Het eerste paarse [[Kabinet-Kok I]] in [[Nederland]] onder leiding van [[Wim Kok]] ([[Partij van de Arbeid (Nederland)\|PvdA]]) kende als vicepremiers [[Hans Dijkstal]] ([[Volkspartij voor Vrijheid en Democratie\|VVD]]) en [[Hans van Mierlo (D66)\|Hans van Mierlo]] ([[Democraten 66\|D66]]). Nederland had bij het [[Kabinet-Kok II]] voor het eerst twee vrouwelijke vicepremiers (gekscherend ook wel vice-première(s) genoemd, naar het feit dat het voor de eerste keer voorkwam dat het vrouwen waren). Minister-president [[Wim Kok]] ([[Partij van de Arbeid (Nederland)\|PvdA]]) had naast zich als eerste viceminister-president [[Annemarie Jorritsma]] ([[Volkspartij voor Vrijheid en Democratie\|VVD]]) en als tweede viceminister-president [[Els Borst]] ([[Democraten 66\|D66]]). Bij het [[kabinet-Balkenende I]] had minister-president [[Jan Peter Balkenende]] ([[Christen-Democratisch Appèl\|CDA]]) [[Eduard Bomhoff]] ([[Lijst Pim Fortuyn\|LPF]]) en [[Johan Remkes]] ([[Volkspartij voor Vrijheid en Democratie\|VVD]]) als zijn plaatsvervangers. Tijdens het [[kabinet-Balkenende II]] heeft [[Gerrit Zalm]] ([[Volkspartij voor Vrijheid en Democratie\|VVD]]) als vicepremier zijn minister-president [[Jan Peter Balkenende\|Balkenende]] ([[Christen-Democratisch Appèl\|CDA]]) eenmaal langdurig vervangen, namelijk toen die een ontstoken voet had en na een operatie een langer ziekenhuisverblijf noodzakelijk was. ~~Vice-premier~~Vicepremier Zalm voerde toen zelfs het woord namens het kabinet tijdens de algemene politieke beschouwingen in de Tweede Kamer n.a.v. de troonrede en de Miljoenennota. [[Thom de Graaff]] ([[Democraten 66\|D66]]) was de tweede vicepremier; na zijn vertrek halverwege de rit is hij als vicepremier vervangen door [[Laurens-Jan Brinkhorst]] ([[Democraten 66\|D66]]) (als minister heeft [[Alexander Pechtold]] hem opgevolgd). Tijdens het [[kabinet-Balkenende III]] was [[Gerrit Zalm]] ([[Volkspartij voor Vrijheid en Democratie\|VVD]]) de enige vicepremier. In het [[kabinet-Balkenende IV]] fungeerden [[Wouter Bos]] ([[Partij van de Arbeid (Nederland)\|PvdA]]) en [[André Rouvoet]] ([[ChristenUnie\|CU]]) als de respectievelijke vicepremiers.

Vicepremier: verschil tussen versies