Eerste Engels-Nederlandse Oorlog: verschil tussen versies

In 1650 overleed Willem II echter plotseling en men had Engelands steun tegen zijn heerschappij niet meer nodig. De Staten van Holland werden dan ook in uiterste verlegenheid gebracht toen bleek dat Cromwell de eerdere suggesties volledig serieus had genomen en in maart 1651 een enorm gezantschap naar Den Haag zond om de toetreding van de Republiek tot het "Engelse Gemenebest" uit te werken. De Engelse [[dictator (modern)|dictator]] hoopte oprecht alle moeilijkheden tussen Engeland en Nederland voorlopig uit de wereld te helpen door de wereld in twee invloedssferen te verdelen: de Republiek zou [[Afrika]] en [[Azië]] krijgen; in ruil daarvoor zou die de Engelsen helpen bij de verovering van heel [[Amerika (continent)|Amerika]] op Spanje. Bovendien zouden de Engelsen helpen bij het bevrijden van de [[Spaanse Nederlanden]]. De Hollandse regenten waren echter te nuchter om op zulke grandioze plannen in te gaan; in een nieuwe oorlog aan de zuidgrens had men zo kort na 1648 al helemaal geen trek. Men kwam op 24 juni met het tegenvoorstel om eerst een [[Vrijhandelszone|vrijhandelsverdrag]] te sluiten. Dat was echter het laatste waar de Engelsen op zaten te wachten want dat zou Nederlands handelsdominantie alleen maar vergroten. Men vatte het voorstel dan ook op als een opzettelijk affront en obstructie van het onderhandelingsproces. Het gevoel niet serieus genomen te worden, werd nog vergroot door het feit dat Engelse edelen in ballingschap, die een [[kliek]] vormden rond Willems weduwe [[Maria Henriëtte Stuart]], het Haagse gepeupel betaalden om de Engelse ambassade te belegeren. Men kon het gebouw alleen onder zwaarbewapend escorte verlaten wilde men niet door een menigte [[Orangisme (Republiek)|oranjeklanten]] gemolesteerd worden. De verhalen over de behandeling die het Engelse gezantschap ondervond, nog eens zwaar aangedikt, leidden tot een verhitte sfeer in het [[Engelse Parlement]]. Als de Nederlanders de confrontatie zochten, konden ze die krijgen.

 

Officieel om de Engelse positie in [[Noord-Amerika]] te beschermen, maar in werkelijkheid om de Nederlandse handel zo groot mogelijke schade toe te brengen, keurde het Engelse [[Parlement]] in oktober de [[Engelse Scheepvaartwetten]] goed, waardoor goederen uit de Engelse koloniën en alle goederen voor Engeland enkel nog maar door Engelse schepen mochten worden getransporteerd. Deze wetten belemmerden niet alleen voornamelijk de Nederlandse handel, ze werden ook nog eens misbruikt als een voorwendsel om Nederlandse schepen in beslag te nemen, iets wat meer dan 140 maal gebeurde. Dit werd de aanleiding van de Eerste Engelse Zeeoorlog: Engelse kapers begonnen openlijk oorlogshandelingen uit te voeren en de [[Staten-Generaal van de Nederlanden|Staten-Generaal]], onder invloed van een sterke orangistische propaganda, waren niet van plan over zich heen te laten lopen. De bevolking dacht op dat moment zeker zo sterk als de Engelsen te zijn en algemeen leefde de verwachting dat de Republiek een klinkende overwinning zou behalen. Die hoop was echter niet gebaseerd op een reële inschatting van de gevechtskracht van haar marine.