Elvin Jones: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
HanhilBot (overleg | bijdragen)
k linkfix
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 2:
'''Elvin Ray Jones''' ([[Pontiac (Michigan)|Pontiac]] ([[Michigan]]), [[9 september]] [[1927]] – [[Englewood, New Jersey|Englewood]] ([[New Jersey]]), [[18 mei]] [[2004]]) was een [[jazz]][[drummer]].
 
Hij werd geboren als jongste zoon in een gezin van tien. Twee van zijn broers werden ook jazz musicijazzmusici: Hank speelde piano en Thad trompet.
 
In de jaren veertig begon zijn carrière. Hij werkte in het kader van het door het leger opgezette programma ''Operation Happiness'' en werkte korte tijd in [[Detroit (Michigan)|Detroit]]. In [[1955]] probeerde hij bij het ensemble van [[Benny Goodman]] te komen, maar een auditie had geen succes. Jones vertrok naar [[New York (stad)|New York]] en kreeg een plek bij de band van [[Charles Mingus]]. Met Jones bracht deze band de plaat ''J is for Jazz'' uit.
 
In [[1960]] trad Jones toe tot het legendarische [[John Coltrane]] Quartet, dat de jazz een geheel nieuwe impuls gaf. Zij vernieuwden de jazz in dezelfde mate als [[Louis Armstrong]] en [[Charlie Parker]] gedaan hadden. Toch kwam het in [[1966]] tot een breuk. Jones kon zich niet langer vinden in de richting die Coltrane opwildeop wilde en hij verschilde van mening over de drumstijl die de tweede drummer van het John Coltrane Quartet, Rashied Ali voorstond.
 
Na zijn vertrek bij Coltrane speelde Jones bij [[Duke Ellington]] en vormde uiteindelijk zijn eigen band ''Jazz Machine''. Met zijn complexe, polyritmische stijl zorgde hij er mede voor dat het slagwerk een volwaardige rol kreeg in het jazz ensemblejazzensemble en dus niet langer een voornamelijk dienende functie vervulde. [[Time Magazine]] riep hem uit tot “the worlds greatest rhythmic drummer”, 'de grootste ritmische drummer van de wereld'.
 
Jones beïnvloedde veel andere drummers, waaronder [[Mitch Mitchell]], [[Ginger Baker]] en [[John Densmore]].