Huisnijverheid: verschil tussen versies

Omdat het moeilijk te controleren valt hoeveel tijd besteed is aan het thuiswerk, is er meestal geen sprake van een uurloon maar krijgt de thuiswerker vaak een [[stukloon]]: een bepaalde vergoeding per afgeleverd product. Dit stukloon is soms zo laag dat zelfs als de thuiswerker hard doorwerkt het per uur minder is dan het [[minimumloon]]. Doordat in het verleden een grote groep vrouwen toch wel veel thuis waren voor onder andere de kinderen was thuiswerk iets wat traditioneel vooral door vrouwen werd gedaan. Bij thuiswerk kan gedacht worden aan het inpakken van spullen en eenvoudig assemblagewerk. Ook [[garnaal|garnalen pellen]] was vroeger vaak thuiswerk, maar door gewijzigde eisen met betrekking tot de hygiëne mag dat niet meer.

 

[[Bestand:Rietvlechters.jpg|thumb|Rietvlechters aan het werk]]

Huisnijverheid werd oorspronkelijk bedreven om te voorzien in eigen behoefte, waarbij men kan denken aan het onderhouden van de moestuin of het naaien van kleren. Het kon echter ook zijn dat men met een bepaalde productie de eigen behoefte oversteeg en het overschot ruilde met de buren voor weer andere goederen. Reeds in de [[late middeleeuwen]] bestond het thuiswerken in de lakennijverheid, in de streek van Ieper tot Oudenaarde maar ook rond Leiden. De boeren die zich een weefgetouw konden veroorloven (soms op afbetaling) werkten vooral in de winter voor de lakenhandelaar of tapijtenfabrikant. Het loon van de thuisarbeiders werd per stuk berekend, zodat zij afhankelijk waren van de marktprijs, wat soms tot grote misbruiken leidde.