Santos FC: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 48:
 
===Campeonato Paulista===
In 1913 werd de club uitgenodigd om deel te nemen aan het Campeonato Paulista. De eerste wedstrijd tegen [[EC Pinheiros|Germânia]] werd meteen een slachtpartij en Santos kreeg 8 goals om de oren. De volgende wedstrijd tegen [[SC Corinthians Paulista|Corinthians]] werd dan wel met 3-6 gewonnen maar daarna volgden weer twee zware nederlagen. Vanwege de hoge reiskosten besloot de club zich terug te trekken uit de competitie na vier wedstrijden, de uitslagen werden geannuleerd. In 1915 nam de club onder de naam ''União FC'' deel aan het Campeonato Santista, een stadscompetitie. De club mocht niet de officiële naam gebruiken omdat ze wel nog aangesloten waren bij de voetbalbond die het Campeonato Paulista organiseerde. Een jaar later nam de club wel weer deel aan de staatscompetitie. Dat jaar werd ook het stadion Vila Belmiro in gebruik genomen. [[Ary Patusca da Silveira|Ary Patusca]], een neef van Arnaldo da Silveira, speelde nu ook voor de club. Hij had gestudeerd in Europa en speelde voor [[Brühl St. Gallen]] en [[Inter Milaan]], waardoor hij de eerste Braziliaan was in Europese competities. De volgende jaren eindigde de club in de betere middenmoot. In 1920 trok de club zich tijdens de competitie terug, maar maakte een jaar later wel opnieuw haar opwachting. De club eindigde meestal in de middenmoot. In [[Campeonato Paulista 1927|1927]] streed de club voor het eerst echt mee voor de titel, de club eindigde op één punt van de uiteindelijke kampioen [[SE Palmeiras|Palestra Itália]], het huidige Palmeiras. De club scoorde op zestien wedstrijden maar liefst 100 goals, een record. Met 31 goals was [[Abraham Patusca da Silveira|Araken]] topschutter van de competitie. In de wedstrijd tegen [[CA Ypiranga|Ypiranga]] kon Araken maar liefst 7 keer scoren, het werd 12-1. Een record dat [[Pelé]] pas 37 jaar later zou evenaren. Araken werd in 1930 ook de eerste speler van Santos die op een [[Wereldkampioenschap voetbal|WK]] speelde en trad aan in de interland tegen [[Joegoslavisch voetbalelftal|Joegoslavië]]. Ook [[Luís Macedo Matoso|Feitiço]] was een belangrijke speler in deze tijd. De volgende twee seizoenen zou Santos opnieuw tweede eindigen, telkens achter Corinthians. Na nog twee seizoenen subtop gleed de club weg naar de middenmoot.
 
In [[1935]] werd Santos voor het eerst staatskampioen. Echter luidde deze titel geen succesperiode in, de volgende jaren werd de club opnieuw een grijze muis in de competitie. Van 29 november 1946 tot 2 februari 1947 maakte de club een toernee door het noorden van het land, de langste trip die een Braziliaanse voetbalclub ooit maakte. Ze konden twaalf keer winnen en speelden drie keer gelijk. [[Antônio Fernandes|Antoninho]]. Pas in [[Campeonato Paulista 1948|1948]] streed de club weer mee voor de titel, maar moest deze uiteindelijk aan [[São Paulo FC|São Paulo]] laten. Twee jaar later strandde de club samen met São Paulo op één punt van kampioen Palmeiras.