Egmontpact: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Advance (overleg | bijdragen)
k Wijzigingen door 134.58.253.131 hersteld tot de versie na de laatste wijziging door Karel Anthonissen
Robbot (overleg | bijdragen)
k Robot-geholpen doorverwijzing: Raad van State
Regel 9:
Het akkoord werd niet in de praktijk omgezet, doordat er onmiddellijk protest rees aan Vlaamse kant. Vooral de tegemoetkoming inzake Brussel, waar onder andere de gelijkheid tussen Franstaligen en Vlamingen werd opgegeven, waren onaanvaardbaar voor veel Vlaamsgezinden, die zich verenigden in het [[Anti-Egmontkomitee]].
 
Tegelijk leidde de voorbereiding van de wetteksten die het Egmontpact in de praktijk moesten omzetten tot grote spanningen tussen de regering en vooral haar premier [[Leo Tindemans]] ([[Christen-Democratisch en Vlaams|CVP]]) enerzijds en de partijvoorzitters van de regeringspartijen anderzijds. Aanleiding vormde de noodzaak om de wetsontwerpen voor te leggen aan de [[Raad van State (Nederland)|Raad van State]] om advies. Toen dit veel tijd dreigde in beslag te nemen, ontstond een probleem, omdat de stemming van het akkoord gekoppeld was aan de zgn. [[Anticrisiswet]] die de gevolgen van de economische terugval moest bestrijden en die al in juli [[1978]] gestemd was. Daarom werd de Raad van State gevraagd een spoedadvies uit te brengen. Dit advies was op een aantal punten zeer kritisch en binnen de CVP werd het verzet tegen het pact groter en wensten meer en meer parlementsleden nieuwe onderhandelingen. Dit werd echter door alle Franstalige partijen geweigerd. De CVP was tenslotte over de kwestie verdeeld. Op [[11 oktober]] 1978 kondigde Leo Tindemans onverwacht en in een emotionele toespraak het ontslag van zijn regering aan.
 
De Egmontcrisis leidde ook tot een diepe verdeeldheid in enkele politieke partijen. Bij de [[Volksunie]] scheurde de [[radicalisme|radicale]] vleugel zich af en stichtte samen met enkele al bestaande [[extreem-rechts]]e partijtjes het [[Vlaams Blok]]. Ook in de laatste [[unie|unitaire]] partij in België, de [[socialisme|socialistische]] BSP-PSB, raakten Vlamingen en Franstaligen het oneens over de crisis rond het pact en werd in 1978 de Franstalige [[Parti Socialiste (Frankrijk)|PS]] enerzijds en de Vlaamse [[Socialistische Partij Anders|SP]] anderzijds opgericht.