Francine Peeters: verschil tussen versies

In 1984 nam ze begin januari deel aan de [[halve marathon van Egmond]] waar ze, ondanks de stormachtige wind en een enkele hagelbui, samen met haar landgenotes [[Marie-Christine Deurbroeck]] en [[Magda Ilands]] bij de vrouwen de dienst uitmaakte. Het drietal finishte in genoemde volgorde, waarbij Peeters met haar tijd van 1:18.20 in Egmond de op één na snelste tijd ooit realiseerde. De tevreden winnares verklaarde na afloop een goede test te hebben gelopen in het kader van de komende veldloopkampioenschappen. "Ik was aan de finish niet echt moe, dat viel eigenlijk wel mee, maar toch vond ik het parkoers zwaar. Vooral op het strand had ik problemen met de wind. Ik heb nog wat last van een verkoudheid en kreeg daardoor moeite met mijn ademhaling. Maar natuurlijk ben ik over het resultaat niet ontevreden."<ref>Uit ''Alex Hagelsteens en Francine Peeters ongenaakbaar'' door Piet Wijker (1984), Atletiekwereld nr. 1: KNAU</ref><br />Enkele maanden later werd Francine Peeters voor de derde maal Belgisch kampioene veldlopen, waarna zij kort daarna bij de wereldkampioenschappen veldlopen in het [[New York City(stad)|New York]] als twaalfde finishte. In het seizoen 1983-84 won ze ook de eerste editie van de [[Crosscup]] voor vrouwen.