Fritz Scheidegger: verschil tussen versies

De openingsrace van '''1965''' werd gereden op de [[Nürburgring]] in ijzig koude en natte omstandigheden. Daardoor waren er veel uitvallers, waaronder ook veel prominenten. Fritz Scheidegger/John Robinson wonnen de race, maar op de tweede plaats eindigde een (nog) onbekende coureur, [[Siegfried Schauzu]] met een simpele [[stoterstang]]en-BMW, waarschijnlijk een [[BMW R50/2|R 50/2]]. [[Arsenius Butscher]] en [[Wolfgang Kalauch]] werden derde. In Spanje wonnen Max Deubel en Emil Hörner, maar Scheidegger/Robinson deden het toch weer goed met een tweede plaats en Butscher/Kalauch werden weer derde. Florian Camathias had een nieuwe bakkenist, landgenoot [[Franz Ducret]]. Zij wonnen de Grand Prix van Frankrijk vóór Scheidegger/Robinson en Deubel/Hörner. Op het Eiland Man vochten Deubel en Scheidegger een hard gevecht uit. Scheidegger nam de leiding, maar Deubel nam die in de tweede ronde over en won met een voorsprong van 14 seconden. Nog vóór de race in Assen hadden twee rijders een klein gelukje: Scheidegger/Robinson en [[Pip Harris|Harris]]/[[Ray Campbell|Campbell]] kregen de vraag of ze een rondje achter de camera-auto van de [[Nederlandse Televisie Stichting|NTS]] wilden rijden. Daarbij ontdekte Harris een lekke voorband en Scheidegger had nog meer geluk: zijn linker [[zuiger]] brak en dat was hem anders tijdens de wedstrijd overkomen. Nu kon hij de wedstrijd winnen en (zoals iedereen dacht) zelfs de wereldtitel al veilig stellen. Scheidegger/Robinson dachten na Assen al wereldkampioen te zijn, maar de [[Fédération Internationale de Motocyclisme|FIM]] had het reglement veranderd: bij een gelijk aantal punten telde men aanvankelijk een extra race, maar nu werd het aantal eerste-, tweede- en derde plaatsen geteld. Daardoor kon Deubel ook nog wereldkampioen worden in Spa-Francorchamps. Florian Camathias/Franz Ducret gingen aanvankelijk aan de leiding, maar zij vielen terug en er ontstond een fel gevecht tussen Scheidegger en Deubel dat door Scheidegger met 3 seconden voorsprong gewonnen werd. De eveneens natte race op Monza kwam enigszins als een verrassing: De organisatie had de zijspanklasse pas laat aan het programma toegevoegd en aanvankelijk werd gedacht dat deze race niet zou meetellen voor het wereldkampioenschap. Dat bleek toch zo te zijn, maar omdat Deubel maximaal op drie overwinningen kon komen had dit geen gevolgen voor de eerste drie plaatsen in het WK. Scheidegger/Robinson wonnen overtuigend. De wereldtitel was al zeker gesteld, en Deubel/Hörner werden tweede in het WK.