Euthanasie in België: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
België is (na Nederland) het tweede land ter wereld waar [[euthanasie]] is gelegaliseerd. De '''Wet betreffende de euthanasie''' werd tijdens de paarsgroene [[Regering-Verhofstadt I]] in het parlement gestemd en op [[28 mei]] [[2002]] afgekondigd.<ref name="Wet betreffende de euthanasie">[http://www.ejustice.just.fgov.be/cgi/article_body.pl?language=nl&caller=summary&pub_date=2002-06-22&numac=2002009590#top Wet betreffende de euthanasie], www.ejustice.just.fgov.be</ref>
 
==Voorwaarden==
Regel 37:
 
==De Federale Controle- en Evaluatiecommissie==
De wetgeving die euthanasie in België legaliseerde heeft ook een zestienledige controle- en evaluatiecommissie voorzien die bestaat uit 8 [[arts]]en, 4 [[hoogleraar]]s in de rechten of [[advocaat|advocaten]] en 4 leden afkomstig uit "kringen die belast zijn met de problematiek van ongeneeslijk zieke patiënten".
 
Deze commissie moet overeenkomstig de wet om de twee jaar een rapport uitbrengen dat uit drie delen bestaat:
Ze komt één keer per maand samen en heeft tot taak de registratiedocumenten te onderzoeken en na te gaan of de euthanasies zijn uitgevoerd onder de voorwaarden en volgens de procedure bepaald door de wet.
 
DezeDe commissie moet overeenkomstig de wetook om de twee jaar een rapport uitbrengen dat uit drie delen bestaat:
*een statistisch verslag waarin de informatie uit het tweede deel van het registratiedocument is verwerkt
*een verslag waarin de toepassing van de wet wordt toegelicht en geëvalueerd
Regel 46 ⟶ 49:
In 2007 waren de effectieve leden in de hoedanigheid van doctor in de geneeskunde: Wim Distelmans, Etienne De Groot, Marc Englert, Raymond Mathys, Margaretha Van Emelen, Dominique Bron, P. Maassen en Jacqueline Vandeville; in de hoedanigheid van hoogleraar in de rechten aan een Belgische universiteit, of advocaat: Fernand Van Neste, Walter De Bondt, Roger Lallemand en Yves-Henri Leleu; als leden afkomstig uit kringen die belast zijn met de problematiek van ongeneeslijk zieke patiënten: Sabien Bauwens, Margrit De Maegd, G. Magnette en Jacqueline Herremans.
De plaatsvervangende leden waren in de hoedanigheid van doctor in de geneeskunde: S. Van Belle, B. Van den Eynde, François Damas, Luc Proot, P. Claes, J-M. Thomas, B. Figa en M. Desmedt; in de hoedanigheid van hoogleraar in de rechten aan een Belgische universiteit, of advocaat: F. Keuleneer, M. Magits, Chr. Panier en G. Genicot; als leden afkomstig uit kringen die belast zijn met de problematiek van ongeneeslijk zieke patiënten: A. Geuens, Willeke Dijkhoffz en C. Laurent.
 
Op de werking van de controle- en evaluatiecommissie is er zowel vanuit België als het buitenland kritiek geuit. Zo stelden Casteur en Mortier dat voorzitter Distelmans zich als rechter en partij profileert<ref>Is de Federale Controlecommissie Euthanasie een schijnvertoning ? Dr. Med. Georges Casteur en Dr. Sc. Tom Mortier, De Artsenkrant, 2344, 35-35 (2013)</ref> en gaf Theo Boer aan dat de positie van Distelmans in andere landen onhoudbaar zou zijn, omdat de toetsing van euthanasie in België lijkt op de slager die zijn eigen vlees keurt<ref>[http://www.demorgen.be/opinie/positie-van-distelmans-zou-elders-onhoudbaar-zijn-bbb69391/ Positie van Distelmans zou elders onhoudbaar zijn], De Morgen, 13 december 2015</ref>. Het feit dat in de eerste 13 jaar werking van de commissie slechts 1 casus werd doorgestuurd naar het parket roept bij sommige artsen vragen op<ref>[http://www.demorgen.be/opinie/ga-de-dialoog-aan-distelmans-bbde4843/ Ga de dialoog aan, Distelmans!], Dr. An Haekens, De Morgen, 14 december 2015</ref>. Critici vinden dan ook dat de commissie vervangen zou moeten worden door een college van [[magistraat|magistraten]], al dan niet geadviseerd door artsen, omdat ze de taak heeft te bepalen of handelingen eventueel onder de strafwet vallen.
 
==Aantal euthanasiegevallen 2003-2013==