Jan Wils (architect): verschil tussen versies

Vanaf [[1943]] was hij betrokken bij de verbouwing van het Hotel Carlton aan de [[Vijzelstraat]] in [[Amsterdam]], nadat een brandend vliegtuig op het gebouw was neergestort. Ook was hij lid van de ‘Commissie tot Voorbereiding van Herbouw en Herstel van ’s-Gravenhage’, dat een ontwikkelingsplan samenstelde voor het in de oorlog zwaar gehavende Den Haag en Scheveningen. Dit plan werd uitgewerkt door Wils’ buurman [[Herman Rosse]] en heeft veel weg van het plan dat ze samen in januari 1935 presenteerden. Maar ook van dit ontwerp kwam niets terecht. Wils ontwierp echter wel eind jaren ’50 in samenwerking met zijn toenmalige compagnon [[FransFop Ottenhof]] een vrij ambitieus ontwikkelingsplan voor [[Kijkduin]]. Dit plan werd echter afgekeurd door de minister, die vond dat Kijkduin een lokale badplaats moest blijven.

Eerder, in januari [[1949]] reisde hij via [[New York City|New York]] naar de [[Nederlandse Antillen]], waar hij in samenwerking met [[Jacob Fresco]] een casino ontwierp. Maar Wils was de eerste tien jaar na de oorlog het meest betrokken bij de woningbouw. Hij was inmiddels een fervent aanhanger geworden van de relatief goedkope systeembouw. Hiervoor werkte hij samen met FransFop Ottenhof, die van 1941 tot 1951 op het bureau van Wils werkte en die de nodige ervaring had in standaardisatie in de woningbouw. Ottenhof begeleidde het project [[Goudsesingel]] en had een belangrijk aandeel in woningbouw in onder meer [[Vlaardingen]], [[Den Haag]], [[Vlissingen]] en [[Katwijk (Zuid-Holland)|Katwijk]]. Op 19 april 1952 had Wils een bespreking voor de bouw van een flatgebouw met 5.000 woningen in de [[Zuid-Afrika]]anse stad [[Johannesburg]]. Een belangrijke opdrachtgever in deze periode was de aannemer [[Reinder Zwolsman|Rein Zwolsman]], die net als Wils lid was van [[Nieuwe of Littéraire Sociëteit De Witte|Sociëteit De Witte]]. In 1956 keerde Ottenhof als compagnon terug op het bureau van Wils.<ref>Van Bergeijk (2007): pp. 119-120, 122, 124.</ref>