Napoleon II: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Tekst vervangen door "hij is niet echt intelligent." Label: Misbruikfilter: Leeghalen |
k Wijzigingen door 86.92.249.153 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door 193.173.87.80 |
||
Regel 1:
{{Infobox dynastie
| afbeelding = Nap-receis 50.jpg
| naam = Napoleon II
| leven = 1811-1832
| functie = [[Lijst van koningen van Frankrijk|Keizer der Fransen]]
'''[[Lijst van Franse co-vorsten van Andorra|Co-vorst van Andorra]]''
| periode = [[1815]]
| voorganger = [[Napoleon Bonaparte|Napoleon I]]
| opvolger = [[Lodewijk XVIII van Frankrijk|Lodewijk XVIII]] (koning)
| vader = [[Napoleon Bonaparte]]
| moeder = [[Marie Louise van Oostenrijk]]
| dynastie = [[Bonaparte]]
}}
'''Napoleon Frans Karel Jozef Bonaparte''' ([[Parijs]], [[20 maart]] [[1811]] - [[Wenen]], [[22 juli]] [[1832]]), ''koning van Rome'' en na 1818 ''hertog van [[Reichstadt]]'', was de zoon van [[Napoleon Bonaparte|Napoleon I]], keizer der Fransen, en zijn tweede vrouw, [[Marie Louise van Oostenrijk]]. Volgens Titel III, artikel 9 van de Franse grondwet van die tijd, was hij keizerlijke prins, maar hij stond vanaf zijn geboorte ook bekend als de [[koning van Rome]], Napoleon I had verklaard dat dit in navolging van de titel "Rooms Koning" binnen het Heilige Roomse Rijk de hoffelijkheidstitel moest zijn voor de Franse [[kroonprins]]. Zijn vader deed in 1814 en 1815 troonsafstand waardoor de vierjarige keizer der Fransen werd.
== Biografie ==
Napoleon Frans Karel Jozef werd geboren in het [[Tuilerieënpaleis]] in Parijs in 1811. Hij was de zoon van [[Napoleon Bonaparte|Napoleon I]] en zijn tweede vrouw, [[Marie Louise van Oostenrijk]]. Als Napoleons enige wettige zoon was hij al grondwettelijk keizerlijke prins en [[kroonprins]], maar de keizer gaf zijn zoon ook de [[aanspreekvorm]] ''Zijne Majesteit de Koning van Rome''. Napoleon liet door [[Charles Percier]] en [[Pierre Fontaine]] plannen maken voor een reusachtig "Palais du Roi de Rome" dat op de heuvel van [[Chailly]], net buiten het toenmalige Parijs, zou komen te staan. Door de voortdurende oorlogen waarin het keizerrijk was verwikkeld kon het plan niet worden uitgevoerd<ref>Zie [http://fr.wikipedia.org/wiki/Palais_du_Roi_de_Rome] 2012</ref>.
Napoleon heeft zijn enige wettige erfgenaam bij de geboorte het grootlint van het [[Legioen van Eer]] in de wieg gelegd. Na de val van het keizerrijk werd de jongen in Oostenrijk opgevoed. Hij heeft het Legioen van Eer waarvan hij na de abdicatie van zijn vader als Napoleon II enige dagen de [[grootmeester (ridderorde)|Grootmeester]] was in zijn ballingschap niet gedragen. Op latere portretten draagt hij twee sterren van de ridderorden van [[Parma (stad)|Parma]], de [[Constantijnse Orde van Sint-Joris]] en de [[Orde van Sint-George voor Militaire Verdienste]], waar zijn moeder enige tijd regeerde.
Drie jaar na de geboorte van Napoleon Frans Karel Jozef stortte het [[Eerste Franse Keizerrijk]] -waarvan hij de erfgenaam was- in. Napoleon wilde troonsafstand doen ten gunste van zijn kleuterzoon, maar de geallieerden, op aandringen van tsaar [[Alexander I van Rusland]], weigerden deze opvolging te erkennen.
Op 29 maart 1814 verliet de keizerin, vergezeld door haar ''suite'', het Tuilerieënpaleis met haar zoon. Hun eerste stop was het [[Kasteel van Rambouillet]]; omdat ze bang waren voor de oprukkende vijandelijke troepen, gingen ze daarna verder naar het [[Kasteel van Blois]]. Op 13 april, met haar verminderde ''suite'', waren Marie Louise en haar drie jaar oude koning van Rome terug in Rambouillet waar ze haar vader, [[keizer Frans II]], en de tsaar Alexander I ontmoetten. Op 23 april, begeleid door een Oostenrijks regiment, verlieten moeder en zoon Rambouillet en Frankrijk voorgoed, voor hun ballingschap in Oostenrijk.
In 1815, na zijn nederlaag in [[Slag bij Waterloo|Waterloo]], deed Napoleon troonsafstand ten gunste van zijn zoon, die hij niet meer had gezien sinds zijn ballingschap in [[Elba]].
De dag na de troonsafstand van Napoleon, nam een commissie van de regering de heerschappij over Frankrijk over, in afwachting van koning [[Lodewijk XVIII van Frankrijk|Lodewijk XVIII]] die in [[Le Cateau-Cambrésis]] was. De commissie bestuurde het land twee weken lang, en het riep Napoleon II niet uit tot keizer der Fransen; er werd evenmin een regent benoemd. De intocht van de geallieerden in Parijs op 7 juli bracht een snel einde aan de macht van de aanhangers van de Bonapartes. Napoleon II, inmiddels vier jaar oud, verbleef op dat ogenblik met zijn moeder in Oostenrijk en was waarschijnlijk niet op de hoogte van zijn keizerschap en de troonsafstand van zijn vader. De volgende Bonaparte die op de troon van Frankrijk zou komen (in 1852) nam de naam [[Napoleon III]] aan uit eerbied voor de theoretische heerschappij van zijn neef.
Na 1815, leefde de jonge prins, nu bekend als "Franz" (naar zijn grootvader aan moeders kant, [[keizer Frans II]]), in Oostenrijk. Hij ontving in 1818 de titel van ''hertog van [[Zákupy|Reichstadt]]''.
Na de dood van zijn stiefvader, Neipperg, en de onthulling dat zijn moeder voor haar huwelijk met Neipperg twee onwettige kinderen van hem had gedragen, zei Franz tegen zijn vriend, Prokesch von Osten, "Als [[Joséphine de Beauharnais|Joséphine]] mijn moeder was geweest, zou mijn vader niet begraven zijn op [[Sint-Helena (eiland)|Sint-Helena]], en zou ik niet in Wenen zijn. Mijn moeder is vriendelijk maar zwak, zij was niet de vrouw die mijn vader verdiende."
Hij stierf aan [[tuberculose]] in [[Schloss Schönbrunn]] in [[Wenen]] op 22 juli 1832. Het lichaam werd zoals in het Huis Habsburg gebruik was gebalsemd en bijgezet in de Kapuzinergruft. Zijn ingewanden en hart werden apart begraven.
== Resten en nalatenschap ==
[[File:Napoleon II Tomb.jpg|right|200px|Het graf in Parijs]]
De resten van [[Napoleon Bonaparte|Napoleon I]] werden in december 1840, tijdens de [[Julimonarchie]], teruggebracht naar Frankrijk.
Op 15 december 1940 werd de kist van Napoleon II overgebracht naar Parijs en bijgezet onder de koepel van het [[Hôtel des Invalides]]. De herbegrafenis en de vereniging van vader en zoon Napoleon waren een vriendelijk gebaar van de Duitse dictator [[Adolf Hitler]] die het verslagen Frankrijk met zijn Europese hegemonie wilde verzoenen. Een tijd lang lag de jonge prins naast zijn vader. Later werden de resten van Napoleon II verplaatst naar de [[crypte]] van de kerk. Hoewel het grootste deel van zijn resten werden overgebracht naar Parijs bleven zijn hart en ingewanden in Wenen achter. Het hart bevindt zich in urn 42 in de "hartcrypte" (''Herzgrufft'') en zijn ingewanden worden in urn 76 van de hertogelijke crypte onder de [[Stephansdom (Wenen)|Stephansdom]] bewaard.
Napoleon II stond ook bekend als "Het Arendsjong" (''L'Aiglon''). [[Edmond Rostand]] schreef een toneelstuk, ''L'Aiglon'', over zijn leven. De [[Servië|Servische]] componist Petar Stojanović componeerde de operette ''Napoleon II: Herzog von Reichstadt'', die in de jaren 1920 in [[Wenen]] in première ging. [[Arthur Honegger]] en [[Jacques Ibert]] werkten samen aan een opera, ''L'aiglon'', die in in 1937 in première ging. De [[Pet Shop Boys]] gebruikt hem als een symbool van eenzaamheid te midden van rijkdom in hun nummer van 2009 "King of Rome," op hun album ''[[Yes (Pet Shop Boys)|Yes]]''. De journalist Henri Rochefort maakte een grap over Napoleon II, omdat hij nooit echt regeerde, was hij "de beste leider van Frankrijk, omdat hij geen oorlog, belastingen of tirannie bracht".
== Bronnen ==
*Welshinger, ''Le roi de Rome, 1811-32'', (Parijs, 1897)
*Wertheimer, ''The Duke of Reichstadt'', (Londen, 1905)
{{References}}
<gallery>
Bestand:Aankondiging geboorte Napoleon II.JPG|Aankondiging van geboorte Napoleon II, 1811
</gallery>
{{Navigatie koningen Frankrijk}}
{{Navigatie hoofden Huis Bonaparte}}
[[Categorie:Huis Bonaparte]]
[[Categorie:Keizer der Fransen|Napoleon 2]]
| |||