Søren Kierkegaard: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Versie 45470056 van Beachcomber (overleg) ongedaan gemaakt.
Versie 45471107 van 92.110.7.33 (overleg) ongedaan gemaakt.
Regel 79:
# Het '''esthetische leven''' is gewijd aan eigen interesse en plezier.<ref>Vooral in ''[[Of/Of]]'' beschrijft Kierkegaard deze esthetische existentiesfeer en de levensinstelling van de 'onmiddellijke' mens.</ref> Zelfs degenen die verfijnd esthetisch genot nastreven, zoals kunstenaars, zijn in Kierkegaards visie zelfzuchtig omdat ze uiteindelijk niets hoger dan zichzelf achten. Ze zijn niet geïnteresseerd in iets dat hen overstijgt waardoor hun bestaan, of ze zich daar nu bewust van zijn of niet, zinloos en wanhopig is. Het is een eenzame en onverantwoorde keuze van leven.
# In het tweede niveau, '''het ethische leven''', maakt een persoon een authentieke keuze die een bepaalde richting geeft aan zijn leven. Het nastreven van ethische waarden en normen overstijgt nu de eigen onmiddellijke behoeften en verlangens. Het ethisch individu onderzoekt de eigen daden en neemt er ook de verantwoordelijkheid voor. Sommige onderzoekers beschrijven het ethische bij Kierkegaard als min of meer samenvallend met de sociale normen van een bepaalde groep of cultuur. Zelfontplooiing wordt in het ethisch stadium gericht op verbondenheid met de anderen.
# Het derde, '''religieuze niveau van leven''' is bij Kierkegaard nauw verbonden met het ethische. Zowel ethiek als religie berusten immers op het zich bewust zijn van een hogere werkelijkheid die betekenis geeft aan de daden van het individu. Een bestaan op het religieuze niveau houdt echter een directe relatie met het eeuwige in, wat de rede met haar toewijding aan een aantal universele ethische normen overstijgt. Kierkegaard maakt in ''Afsluitend onwetenschappelijk naschrift'' onderscheid tussen "Religiositeit A" en "Religiositeit B", waarbij de eerste vorm gesymboliseerd wordt door eende passionelefiguur houdingvan t.o.v.Socrates hetmet geloof,zijn eenpassioneel wereldsestreven maniernaar omzuivere metwaarheid het geloof om teen gaangeweten, terwijl Religiositeit B als hoogste vervulling van menselijk bestaan de rede achter zich laat en begrip, zekerheid en vertrouwen vindt in het (christelijk) geloof, door ieder mens lief te hebben zoals Christus, onvermoeid en actief. Het religieuze leven ontstaat uit de ethische fase, wanneer het individu de [[Transcendentie (religie)|transcendente]] aard van ware idealen beseft, en inziet dat hij nog een lange weg heeft te gaan om deze idealen te realiseren.
 
Dit proces waardoor een individu een Zelf wordt, verloopt dus idealiter van het eerste naar het derde niveau. Omdat de mens in zijn ontwikkeling de vrijheid heeft om te kiezen, kan het echter zijn dat hij in een van deze fasen gefixeerd blijft. Een bijzonderheid van Kierkegaards 'literatuur' (zijn eigen term) is dat hij elk van deze levenswijzen laat vertegenwoordigen door een van de pseudonieme "auteurs" van zijn boeken. Daardoor is het voor onderzoekers allerminst duidelijk welke opvattingen er aan Kierkegaard zelf kunnen worden toegeschreven. Dit probleem van interpretatie stelt zich niet in andere, religieuze werken die hij onder eigen naam publiceerde.